(re-photographed)
"...
νυχτερίδες κρύβονται στην παιδική καρδιά
καθώς κατεβαίνεις τις σκάλες
κάτω απ' τον κισσό
φωλιάζουν οι λύπες και οι χαρές ξεχασμένες
άδειες ντουλάπες έρημες πόρτες
και η γυάλινη σφαίρα του κόσμου
αθώο χορτάρι ζωηρό ψηλό ανασαίνει
σκιασμένο απ' τον καιρό
κάτω από ξεχασμένες κληματαριές οι ίριδες
κι εσύ, μετά από χρόνια
εγώ, μετά από χρόνια
κι έχεις τη νυχτερίδα στα χέρια
τι διάφανα φτερά!
Πόσο μεγάλα ήταν όλα;
το πανηγύρι της ζωής
ο κορμός της χαρουπιάς
Τι θέλεις στην παιδική μου φωλιά;
μετά από χρόνια πατάς το χορτάρι μου
πλάσμα της νύχτας
άσχημο πλάσμα
τι διάφανα φτερά!
..."
(re-photographed)
"...
πάνω στα μάτια σου μια σκιά
και πίσω στους κροτάφους ένα σπήλαιο
και χέρια πολλά και πόδια ανακατεμένα
και απο τη λάσπη λουλούδια και σπέρματα
και μια σοφία φρικτή
ο ήλιος που χαίρεται σαν παιδί
ο ήλιος που πεθαίνει σα γέρος
..."
Ν.
2 σχόλια:
Τις ξέρω αυτές τις νυχτερίδες...
Κάνουν το δέρμα να γερνά
φωλιάζουν στις ρυτίδες
Κρέμονται απ' τα νεύρα μου
ανάποδα
χλευάζοντας το μπόι μου
και είναι λένε φίλες μου
Φίλες συνήθειας
τις λέω εγώ...
Κι όσο για τον ήλιο
αυτός...με γονάτισε
Καλησπέρα, φίλε μου Ν.
..στους μύθος χαμένος άραγε της παιδικής ηλικίας ή τάχατες στις χίμαιρες του χτες του κοντινού
-ή έστω του ακόμα κοντινού στο χτες 'ΤΩΡΑ' ;
.. κι όλα όσα έχουμε .. ακόμα και το κούτσουρο που καίει στην πα-Γωνιά, δάνεια του Ήλιου είναι που επιστρέφονται από του χρόνου το υστέρημα ..
.. Το υστέρημα ...
μ΄ακούς ;;;
[καλές βουτιές εκεί στο ..Νότο ;))) ]
Δημοσίευση σχολίου