Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

.. μια δίνη, μια ελεγεία, μια επανάληψη




Επέστρεφε

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)


"...Από το χέρι παίρνε με κι απ' τα κρατήματα της σκόνης και της λήθης ... Έλα και παίρνε με απ τα θαλάμια της συρρίκνωσης κι απ το λευκό κελί της πιο ανάδελφης μοναξιάς. Εκεί που τάχα φταίνε οι αποστάσεις και οι περισπασμοί της καθημερινής δαπάνης από το δάνειο του χρόνου ή εκεί που τάχα οι προθέσεις γυρεύουν άλλοθι για το 'ευτελές' τους. Έλα, έλα και παίρνε μέσα απ τα κύματα κι από τις δίνες της σκέψης και σαν σχεδία απ τις στιγμές του πανικού μ ανάσες δύσκολες και φειδωλές φυγάδευέ με. Μ΄ ανάσες, της ασφυξίας συμισακές φυγάδευέ με. Κι από τα λόγια που δεν τόλμησαν να γίνουν ήχοι, το νόημα πάρε, την αγωνία και την πνοή που δεν αξιώθηκαν να καταθέσουν στην εκφορά τους. Μακρύνομαι, νυχτώνομαι κι αγγίζω την ανάγλυφη υγρασία του όρθρου στα μέλη και στα βλέφαρα, που ξάγρυπνα μια προδοσία ομολογούν στην αγκαλιά του Μορφέα. Κι αχ! δε με ξέρεις. Και συ ακόμα δε με ξέρεις. Κι ίσως κάνεις, κανείς δε με υποψιάζεται, κανένα δεν αφήνω -ίσως από άμυνα να μη ραγίσω στο βάρος της παραδοχής ενός ανομολόγητου 'λίγου' ή ενός αβάσταχτου 'πολύ'. Ή του 'τεράστιου' της μοναξιάς ενός ανάδελφου 'εντός' .. Κι έτσι ακριβώς πλανιέται αντίστροφα η υποψία πως κανένα δε ξέρω κι εγώ. Υποψιάζομαι αυτή τη μοναξιά της απόστασης και της απουσίας παντού, ακόμα και μέσα στο πλήθος γύρω, στο πλήθος το εντός, στο πλήθος .. γενικά. Υποψιάζομαι.. Σκιάζομαι και παγώνω σαν το κρυφτό του Ήλιου σε μια έκλειψη.. Στις ώρες τις μικρές της μάταιης προσμονής και της ψευδαίσθησης μιας παρουσίας κι ενός ολογράμματος ιδεατού του κόσμου γύρω και της αγαπημένης μορφής, έξω απ΄ τον κόσμο σαν περιέρχομαι μες στα σκοτάδια τ αξημέρωτα ..έλα, στις ώρες αυτές τις ανύποπτες έλα και παίρνε με.. Μες τα σκοτάδια όλων των ωρών της μέρας. Και των μικρών της νύχτας. Και μουσικές υπέροχες και χρώματα και θεωρήματα και θεωρίες και αξιώματα και γενικώς πειθούς τεχνάσματα και σμύρνα και χρυσό και μύρα φέρε μου, να ξελογιάσεις τους δομημένους λογισμούς της άμυνας και των φόβων των αρχέγονων και της δικλείδας της ασφάλειας την παγίδα . Φέρε στις φούχτες γιατρικό και ίαμα για τα μάτια και για την 'όραση' εκείνη την 'εντός', που τα περί-Τεχνα αναζητά παντού και Τέχνης μορφώματα και πλάσματα της έκφρασης και της ανάγκης πλάθει. ΄Ιαμα στάλαξε στα μάτια τα 'εντός' ν' αντέχουν το σκοτάδι γύρω, μα και το φως το αλύπητο και το άπλετο κι εκείνο το απρόσιτο το κόκκινο βαθύ του δειλινού λίγο πριν το σκοτάδι, που σαν το βλέπεις μόνος τυφλώνει κι απαξιώνει κάθε ομορφιά. Κι εκείνη την ανατανάκλασή του στη θάλασσα, που σαν κοιτάς κόντρα, χάνεις τα περιθώρια, τα όρια, τον ορίζοντα ..τερματίζοντας το κοντέρ στην παραλιακή .. τερματίζοντας τη σκέψη -έστω σαν σκέψη εκεί, στο επίπεδο, στην ευθεία, στο σημείο .. στο σημείο Αιχμής ..στο σημείο Φυγής, στο σημείο Μηδέν. Κι η σκέψη να γυρίζει μυστικά κι αργά με εμμονή καρέ-καρέ τη 'Φαίδρα' μόνο για μια υποψία, μόνο για μια στιγμή, σε μια στροφή, σ΄ ένα crescento .. για ένα salto mortale.. Έλα! και παίρνε με όπως κι όσο κανείς κι όσο ποτέ.. Έλα, ξεγέλασέ με πάλι και αποπλάνησε τις άμυνες και κάθε ρίψασπη λογισμό παραίτησης. Μια αιτία κι ένα λόγο μηχανέψου ξανά να πείσεις, να ΜΕ πείσεις.. Να πλανευτώ, γι ακόμα μια φορά να σου δοθώ ... για ακόμα μια φορά ... και πάρε τη ματιά, τη σκέψη και τους λογισμούς από τη μέθη της ταχύτητας κι από την πλάνη της φυγής. Κι έλα ξανά και ΤΕΧΝΗέντως ΤέχνηΕΝΤΟΣ μ οδύνες γέννας αξίωσέ με και κάθε απέλπιδα παρόρμηση διασκέδασε και μάκρυνέ με απ τη σαγήνη των σειρήνων της. Κι έλα λοιπόν.. Έλα .. ΖΩΗ, και παίρνε με απ΄ το χέρι κι αιτίες δώσε και αφορμές να 'Είμαι' εδώ .. για 'τώρα' και για λίγο πιο 'μετά' ... Κι είναι αυτό μια πρόκληση ασήμαντη στο μέτρο μιας ασήμαντης περαστικής φιγούρας, όσο ένας κόκκος σκόνη στην πλάστιγγα του κόσμου. Και μια υπόθεση ανάλαφρης βαρύτητας μ αντίσταση στον άνεμο μηδαμινή σαν το μικρό φτερό απ το πετάρισμα μιας νιόβγαλτης Συλβίας ... μ΄ όλο τον ίλιγγο ενός ωκεανού να χάσκει κάτω σαν απειλή -ή σαν κατάληξη εφιάλτη, νωρίς ξημέρωμα Σαββάτου πριν η ψευδαίσθηση του Ήλιου σπρώξει και πάλι την κοτρώνα του Σίσυφου για ακόμα μια μέρα …





… Έλα και παίρνε με ..λοιπόν … αγαπημένη (ψευδ)αίσθηση. Ελπίδα φρούδα στ όνειρο του Σίσυφου, ξεγέλασέ με πάλι και ζώντας να ονειρεύομαι Ζωή .. 'αλλού' …"








A^j^

13 σχόλια:

maira είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
maira είπε...

Ευθέως
φυγο-κεντραρισμένοι
επι στροφής
φ-λογισμοί
και
στο καντράν
άλιες αντανακλάσεις
σαν-Ιδωμένων
αισθήσεων
καθώς
ο δείκτης
‘’ φτάνει...για να φτάσει
σε ότι τον υπερβαίνει’’.

Στα κόκκινα..όλα !!!

Με εκτίμηση
και ...γκαζωμένα φιλιά!!!

BOSKO είπε...

το' χουμε από Θάνο Μικρούτσικο με Θωμαΐδη, θα σκάσει όπου να' ναι και της Πλάτωνος με Παλαμίδα!

Angel ^j^ είπε...

@ maira del mar

Βαίνουν καλώς σε όσα φτάνουμε
..υπερβαίνοντας τα .. βατά
Άλιων αντανακλάσεων αλιείς,
Αισθήσεων υπερ-βατικών
και αύρας θαλασσινής
επίγειας κι απόγειας …
Τέρμα τα γκάζια λοιπόν … και
viva il .. vivere pericolosamente …
αρκεί στο τέλος της διαδρομής ..να είναι ‘εκεί’
ο.. ηθικός αυτουργός του ...σανιδώματος ….

Με τέρμα γκάζια
Σανιδωμένους .. ασπασμούς ανταποδίδω … ;)

Angel ^j^ είπε...

@ BOSKO

μέσα είσαι και πάντα ενημερωμένος..

θερμούς ασπασμούς..

Vaso Mprataki είπε...

Αν αυτά που βρίσκω στο σπιτικό σου
Angel^j^ είναι το ελάχιστο για τους πολλούς,λατρεύω αυτό το ελάχιστο και για πάντα θέλω να'μαι και εγώ μία από αυτές που ζουν γι'αυτό το ελάχιστο...
Με άδειες έρχομαι τις τσέπες της ψυχής ,γιατί αυτά που είχα χρόνια τα σκορπώ από εδώ και εκεί...μα πίστεψεμε , πλούσια φεύγω από εδώ μέσα...

"Μια αιτία κι ένα λόγο μηχανέψου ξανά να πείσεις, να με πείσεις..Να πλανευτώ,για ακόμα μια φορά,να σου δοθώ...για ακόμα μια φορά...και πάρε τη ματιά ,τη σκέψη και τους λογισμούς,από τη μέθη της ταχύτητας κι από την πλάνη της φυγής...
...Έλα ...ΖΩη και παίρνε με από το χέρι και αιτίες δώσε και αφορμές να "Είμαι εδώ...για 'τώρα' και για λίγο πιο ΄μετά,...

Υπέροχο!!
όπως βέβαια και όλο το κείμενο...
Μην πάψεις Άγγελε μου ποτέ να γράφεις...
έχεις έναν μοναδικό τρόπο να ψάχνεις εντός...εκεί δυστυχώς που υπάρχουν τα πιο όμορφα και μοναδικά πράγματα...
αλλά δυστυχώς σήμερα για τους πολλούς ασήμαντα...

Μια γλυκιά καλημέρα!

Angel ^j^ είπε...

@Vaso Mprataki

Στ αλήθεια χαίρομαι αν μόνο με μια αίσθηση ελάχιστη το μέγιστο μιας επικοινωνίας προκύπτει ..
Σ΄ ευχαριστώ για το χρόνο, για τη σκέψη, για το στοχασμό που μοιράστηκες έστω και στο ελάχιστο μαζί μου για πράγματα που τελικά μέγιστο χώρο ορίζουν σαν παρονομαστής ακόμα και στον ελάχιστο αριθμητή του κάθε κλάσματος χρόνου .. μέσα μου …

Γλυκιά καλησπέρα κι από μένα !

Ανώνυμος είπε...

"Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ὠφελεί. Άφησέ με να'ρθω μαζί σου."

(γ.ρίτσος-η σονάτα του σεληνόφωτος)

είναι όμως αυτές οι μικρές δοκιμές να βγεις απ'το ασφυκτικό του εαυτού, να μπεις σ'έναν άλλο εαυτό για λίγο που πλάθουν το αισιόδοξο, το λαμπερό, τα ελεύθερα γκάζια

φιλί
=)

Angel ^j^ είπε...

@koperti

.. "..Αν δε μπορέσεις να το δεις κι εσύ , μοιάζει σαν να μην τό'χω.."

(γ.ρίτσος - Μονόχορδα ..)


παντού μονάχοι ..
και πάντα ...
Ας βλέπουν τουλάχιστον
προς το ίδιο σημείο οι δείκτες των πυξίδων μας ...
"μαζί" να λογαριάζουμε πως πορευόμαστε ...
Κι αν έτσι έχει,
με τέρμα γκάζια να τρέχουμε
να φτάσουμε ο ένας στον 'τόπο' του άλλου
γι αυτή τη ..'σύμπτωση'
γι αυτή τη χίμαιρα του 'μαζί' ...
ή έστω
για την ελπίδα
να ανατρέψουμε τη .. χίμαιρα ...

φιλί κι εγώ !!!
:))

N. είπε...

Μην τρέχεις σε παρακαλώ !
μ' αυτή την υπερβολική ταχύτητα ...

Angel ^j^ είπε...

@N

.. το πραγματικά .."επικίνδυνο" σ΄αυτή την περίπτωση δεν ήταν η .. ταχύτητα αλλά η.."φωτο" και το εν κινήσει sms που ακολούθησε .. (..ως απόδειξη για του λόγου το αληθές ...της "αδημονίας")

:)))))





-------
ΥΓ.
"ΥΠΕΡ-βολική" ;;;
λές ;

N. είπε...

Όχι μόνο είσαι υπερ-βολική (είσαι εντέλει; νομίζω πως όχι)
αλλά η ταχύτητα με την οποία διατρέχεις τις ... αποστάσεις, τις φυσικές, τις συναισθηματικές, τις αποστάσεις του μέλλοντος βρε αδερφέ, δεν είναι λίγο ... επικίνδυνα μεγάλη;
και η προσοχή η ευαισθησία η αντοχή η ευελιξία η δεξιότητα για όλα αυτά; που θα βρείς την θέση σου σε όλα αυτά;
Νομίζεις πως σε πέταξαν στα βαθιά τα νερά; Χμ πιθανόν, πιθανόν και όχι.
Τα βαθιά τα νερά, οκ, αυτό σου ... χρειάζεται,
αλλά όχι η μεγάλη η ταχύτητα
όχι αυτή η διάθεσή σου να αψηφάς την ταχύτητα και το χρόνο

Angel ^j^ είπε...

.. πραγματικά προβληματίζομαι με πολύ περίσκεψη για τη θέση και την έννοια που θα μπορούσε να έχει ένα ΥΠΕΡ σε σχέση με όλα όσα λες πιο πάνω σχετικά με μένα, τη στιγμή μάλιστα που –εκ των πραγμάτων- όλα τελικά είναι τόσο ..σχετικά αλλά και τόσο σημαντικά ....
Ο χρόνος, η προσοχή, η ευαισθησία, η αντοχή, η ευελιξία, η δεξιότητα..
.. Άλλωστε στα .. «βαθιά νερά» πόσο νομίζεις έχει σημασία πια η ταχύτητα ή ο χρόνος;
Εκεί ακριβώς δεν επιβεβαιώνουν τη σχετικότητά τους ;…
Εκεί ακριβώς δεν ορίζονται και δεν αφορίζονται οι .. 'καθυστερήσεις' και τα ..εκ των ων ουκ άνευ ..'ελλείμματα' ;;



---------------
Υ.Γ. ( σε «φυσικό» πάντως επίπεδο μιλώντας , Ναι ! … προσέχω τη σχέση ταχύτητα-χρόνος/απόσταση .. μιας και η απόσταση (η φυσική εννοώ .. των χιλιομέτρων) έχει καταστεί πλέον για μένα, όπως καταλαβαίνεις, μια … «κρίσιμη» εν τοις .. πράγμασι συνιστώσα ! )