Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

" .. Αντέχει η αριθμητική σου ένα ακόμα δύσκολο πεπερασμένο ; .."

Λεωφόρος Αχαρνών 395 - 14/10/09


".. και οι καθρέφτες του απογεύματος στη λίμνη του Νάρκισσου, πόσα κομμάτια γίνονται με την Πανσέληνο ; Κι απ το βυθό, το ανάποδο καθρέφτισμα στην επιφάνεια πόσα κομμάτια γίνεται για μια ανάσα αέρα ; "



".. Την έκπληξή μου θα κρύψω κάτω απ΄ τα νούφαρα της λίμνης σου και από τα φύλλα του κισσού κι από τον ήχο των φυσαλίδων που ανεβαίνουν με τη θερμοκρασία στην επιφάνεια. Και μέσα από την πράσινη και τη σταχτιά γλίτσα των φύλλων σε αποσύνθεση, θα ανασύρω μνήμες των νεαρών βλαστών, που αμέριμνοι φωτοπολυμέριζαν τη χλωροφύλλη τους την επιούσια σε κάθε βάρδια του Ήλιου, με τη συνέπεια της νομοτέλειας και της ανάγκης του να επιβάλλεται ηγέτης και αρχηγός και βασιλιάς και άρχοντας της μέρας και των καλοκαιριών.. Πώς να κρατήσω του εφήμερου την απάτη, την προσμονή και την ελπίδα μιας επιφάνειας και του βυθού την προστασία; Και πως ν απλώσω τη μορφή και τα κομμάτια μου στην επιφάνειά σου και την αφάνεια άλλοθι νάχω και διαφυγή; Την έκπληξή μου θα κρατήσω στη φούχτα, φυλαχτό και όπλο μυστικό και απλή απάντηση και άφωνη αποδοχή. Και θάχω απέναντι στην άμεση, την προφανή και την απάντησή μου την πιο επιθυμητή τη μάχη την άνιση να δώσω με κάθε εξάρτησης και πάθους και εθισμού ανάσχεση. Κι ανάμεσα σ ανάσες αλκοολικές και δάκρυα νικοτίνης φτωχός κι αδύναμος επαίτης των κυττάρων σου θα στέκομαι σε μια γωνιά να ζητιανεύω σταγόνες κλεμμένης ζωής από τη φοβική στατιστική του επέκεινα. Και ποιά απάντηση επιθυμητή χώρο και χρόνο βρίσκει ν' απλώσει την αλήθεια της στη δύναμη την άνιση της συνήθειας των χρόνων πίσω και στην υπεροχή του σεβασμού και της αποδοχής του 'γίγνεσθαι' και του 'είναι' του αλλότριου και του αγαπημένου; Την παγωμένη ώρα, λίγο πριν ξημερώσει, πνίγομαι στην αλήθεια μου και άλλοθι βρίσκω στα όνειρα που αρχίζουν ή που τελειώνουν πριν τερματίσει ο ύπνος τη βάρδια της νύχτας και πριν φορέσω τη στολή παραλλαγής .. Πόσα κομμάτια θα μετρήσω ως την αλήθεια μου;.. Πόσα κομμάτια περισσεύουν απ΄ την αλήθεια μου και πόσα ακόμα κρύβονται στου χρόνου τις πτυχές; Λόγια, λόγια και σκέψεις άδηλες και σιωπηλές.. Σαν ξημερώνει, το σκοτάδι είναι ακόμα πυκνό. Και κάνει κρύο. Αυτή την ώρα γυρεύω στων σπλάχνων σου τη θαλπωρή και στο ρυθμό του αίματος, νήμα και νόημα για το λαβύρινθο και για την απορία. Γυρεύω απ την ανάγκη σου να σπλαχνιστεί την αγωνία μου και στο crescento των παλμών σου αναζητώ μια επιβεβαίωση, μια επαλήθευση στην πράξη της δύσκολης αφαίρεσης του περιττού 'Είμαι' και της διαίρεσης του ακέραιου 'Εγώ'. Να κάνει την ανατροπή προσθέτοντας.. Και μια υπέρβαση, πολλαπλασιάζοντας ό,τι πολύτιμο κι ό,τι δυσθεώρητο κι ό,τι ελάχιστο κι ό,τι κρυμμένο ή ό,τι ανομολόγητα κατακτημένο πέρα από κάθε προσδοκία ή δεδομένο σύμβασης.. (Και μένω 'Εδώ' κι εμμένω ''Δον Κιχώτης' αμετανόητος, νάχω με ανεμόμυλους να μάχομαι χωρίς απάντηση προφανή σε όποια ερώτηση. Και μόνο εσύ γνωρίζεις τις κερκόπορτες κι ορίζεις καί της άλωσης καί της πολιορκίας τις στρατηγικές.. )

-Σαν ξημερώσει, αν είσαι 'Εκεί', όμορφα ο Ήλιος θ΄ ανατρέψει φόβους με την ψευδαίσθηση της θαλπωρής και την υπόσχεση μιας επανάληψης.. "



A^j^

10 σχόλια:

Αφροδίτη Κ. είπε...

σε κάποιες «αριθμητικές πράξεις»
πάντα θα υπολείπεται ένα «κομμάτι»
για το άθροισμα …

με απλά λόγια πάλι με άγγιξες! ... καλή σου μέρα

Angel ^j^ είπε...

@ acer_v

..σε κάθε πράξη αυτό το κομμάτι που υπολείπεται είναι το κόστος του υπολογισμού που μετά το "ίσον" εμφανίζεται (αφαιρετικά) ενσωματωμένο στο αποτέλεσμα της πράξης προσδιορίζοντας και τη σκοπιμότητα/αξία του .. εγχειρήματος ...
Και μεις, πάντα ελπίζοντας στο 'ανέλπιστα αμελητέο' του, συρρικνωνόμαστε απογοητευμένοι (μακριά-από-μας) από το το 'δυσανάλογα' "μεγάλο" του, που μας ανατρέπει και ..ενίοτε μας 'καταργεί' κιόλας ...


Καλώς 'ήρθες και πάλι ...

Καλή μέρα νάχεις

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ήταν ξημέρωμα
στην Αχαρνών
τρία εννενήντα πέντε...
κι εκεί
στην επιφάνεια της μέρας
η νύχτα μηδενιζόταν
κι ο βυθός
αντάμωνε το θόλο τ' ουρανού
κι οι μορφές των ψυχών
χάραζαν χαμόγελα
κι αγωνίες και πάθη
Κι ήταν καλοκαίρι
κι είχα ήδη φωτογραφίσει
τη συνέχεια...

Κι είμαι εδώ
Φιλιά

theorema είπε...

Ο ήλιος αποτρέπει φόβους και το σκοτάδι τους γεννά;...

Angel ^j^ είπε...

@ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ

Αχαρνών, Πατησίων, Εθνική ...
τη νύχτα οι σκιές
μακραίνουν στα φανάρια
κι αρχίζουν διαδρομές
κάτω απ΄τα πόδια μας
ή κάτω απ΄τους τροχούς
που καταργούν
τις αποστάσεις.

Σ ευχαριστώ
για τη συμμετοχή στη μνήμη

Καλό σου βράδυ

Angel ^j^ είπε...

@theorema

ο ήλιος επικαλείται το φως για το 'αγαθόν' των προθέσεων

το σκοτάδι αγωνίζεται αγώνα άνισο
να το αποδείξει εκ του υστερήματος..

καλησπέρα

Χάρις είπε...

Άσημος τιτλούχος
της φθοράς ο πόνος
φθοράς - φοράς
ό,τι πέταξες στο πάτωμα
σαν βράδυασε
κρατάς μόνο δυο γράμματα
το -θ- και το -α-
και το κάμεις μέλλοντα
κι ελπίδα
κι έτσι οι ανεμόμυλοι
καταφύγιο γίνονται
και οι ερωτήσεις
δεν ζητούν
-πλέον-
απάντηση..

Φιλί

Angel ^j^ είπε...

@Χάρις

.. Κρατάω το "Θ-Α" αντί-Δωρο κι υπόσχεση για κάθε ερώτηση ορφανή απάντησης ..
έτσι για νάχει μια ελπίδα κι ένα άλλοθι να σέρνει πίσω της το μόνο της το βιός με προσμονή.. :
ένα ερωτΙ(μα)τικό σημείο (σ)τΗξης ..!

φιλί κι από μένα
κι αγκαλιά

N. είπε...

λόγια λόγια και σκέψεις άδηλες

οι καθρέπτες του απογεύματος

η παγωμένη ώρα η αλήθεια που μας πνίγει ο ρυθμός του αίματος η αγωνία η επιβεβαίωση η "θαλπωρή" των σπλάχνων η υπέρβαση πέρα από κάθε προσδοκία η έκπληξη η ψευδαίσθηση η υπόσχεση ο Ήλιος η επανάληψη



"πόσα κομμάτια θα μετρήσω
και πόσα κρύβονται στου χρόνου τις πτυχές;"

πόσα κομμάτια γίνομαι για μια ανάσα αέρα;

"απ' το βυθό το ανάποδο καθρέπτισμα στην επιφάνεια"

απ' το βυθό λοιπόν
σαν μια φυσαλίδα αέρα

πολλά πολλά κομμάτια
για μια ανάσα

Angel ^j^ είπε...



"πολλά πολλά κομμάτια για μιά ανάσα αέρα.."

'πολλά πολλά κομμάτιά': συνιστώσες του "όλου"

'μιά ανάσα αέρα' : μικρής ζωής διαδρομή, συνισταμένη ταγμένη στο νόημα toy "όλου"..




----
Σ' ευχαριστώ για την ενσυναίσθηση και για το 'άγγιγμα' επί των τύπων των ήλων ..