(Μούσα: 1996 – 21/10/2009)
Μούσα πολύτροπε, τραγούδησέ μου στις συγχορδίες των κλαδιών και στις σιωπές του δάσους πλάι στη θάλασσα.. Την ώρα που θα ξημερώνει, η αύρα θάρχεται στο προσκέφαλό μου, θ ακροπατά στο χνάρι των βημάτων σου και παρουσία θα γίνεται στα μαλλιά, στον ώμο, στην πλάτη, στην παλάμη μου..
Μούσα πολύτροπε.. Στη μνήμη σκήνωνε κι επέστρεφε, κάθε που πόλη καταφυγίου επαίτης διψασμένος για ένα χάδι σου αναζητώ..
Μούσα της καρδιάς.. Ό,τι κοινό αγαπήσαμε πολύ κι ό,τι κοινό, πολύ σ αγάπησε, μας δένει..
Μούσα της μνήμης -κι όχι της λήθης.. Θα είσαι πάντα ‘εκεί’. ‘Εκεί’, που πάντα ήσουν.. Ανάμεσά μας !
(Αφιερωμένο στη Μούσα και σ΄ ό,τι 'κοινά' πολύ αγαπήσαμε)
A ^j^
2 σχόλια:
Ό,τι κοινό αγαπήσαμε πολύ κι ό,τι κοινό, πολύ σ αγάπησε, μας δένει..
πόσο πολυτίμητα ακριβός αυτός ο λόγος!
καλό σου βράδυ
@acer_v
.. πράγματι 'καταλύτης' πολύτιμος αυτός ο .. "συνδετικός" κρίκος ..
.. Πολύτιμος!
Καλό Βράδυ και σε σένα
Δημοσίευση σχολίου