Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Details


ψυχρά όταν θα με καλέσεις κι απόλυτα/βοή θα ξεχυθεί και βόγκος απ' τα ερείπια του χρόνου/τα δάχτυλά μου θ' ανοίξω όπως της αράχνης ο ιστός/να ξεπλύνω τα σχέδια να τινάξω τις μορφές/κι ο αντίλαλος του φωτός από κορφή σε κορφή θα χτυπήσει




















Μες στη ζωή σου πεθαίνω/έτσι βίαια που μ' αποσπά και με τρυπά το βλέμμα σου/η φωνή σου, το ρολόι του τοίχου/οι μικρές δονήσεις του πατώματος, οι μικρές δονήσεις του αέρα/η διάθλαση της ύλης, αυτή η ταχύτητα του φωτός/το φάσμα της αθωότητάς σου/το πέπλο του σπέρματος/το νερό στην κοιλιά σου/το φουσκωμένο ερπετό/που αιμάσσει και φτύνει/και βογκά/ζωή και θάνατε μαζί/τι θα πάρω από σένα;/τα μαύρα σου μαλλιά/μια τούφα στο ξανθό καλοκαίρι/την όψη την πτερωτή/ή την κορυφή του βουνού;/κι εσύ; εσύ βδέλυγμα και αποφορά/εσύ κρούστα διαβολική των ματιών/τι θ' απογίνεις;









































Ο θάνατός μου διαρκεί κι επαναλαμβάνεται/και ο πόνος μου μαζί και η πίκρα και η χολή/και αυτές οι λάμψεις/οι καμπάνες που ηχούν/τα λευκά τριαντάφυλλα/με το λεπτό τους άρωμα/η σήψη/η αποφορά/ένα βλέμμα στο άπειρο/οι μορφές και το δέρμα σου, εσύ σε ανατομικό τραπέζι/μια χορωδία από κρωγμούς/τ' αγκάθια των βράχων/του Σεβαστιανού τα βέλη/του πειρασμού ο Αντώνιος/ένα βλέμμα στο άπειρο/εσύ/εσύ που πίσω θα μείνεις/στο κατόπι του πόνου μου/το κρέας το θρασύ/η ουρήθρα της θλίψης/ένα καρκίνωμα από ίριδες/το απαύγασμα από εκκλησιές και από τάφους/ο θάνατος σου ο ίδιος/ή η θέληση, αν θέληση υπάρχει/ή το κενό, αυτό το αδιάλυτο πηχτό κενό του χώρου/οι τέσσερις γωνιές/οι τέσσερις πόρτες/οι τέσσερις μέρες/οι μορφές και το δέρμα σου/εσύ σε ανατομικό τραπέζι/μια χορωδία από κρωγμούς/τ' αγκάθια των βράχων/εσύ που πίσω θα μείνεις/ένα φύλλο από ένα κισσό/ένας κισσός από φύλλα/
τα πέταλα της άνοιξης/
ή το ποτάμι του βάθους/
μια σκοτεινή πηγή νεκρών και αγίων/
μιας αγιογραφίας τα μάτια/της μυρωδιάς το λεμόνι/το κρέας το θρασύ/ή η ουρήθρα της θλίψης/ένα κρύσταλλο ή ένα πανί/από το στήθος σου η οσμή/ή το ρούχο των δακρύων/αυτό το πτώμα που σκληραίνει στον ήλιο/τα πόδια και τα χέρια τα μάτια τα χείλη του παππού/τη μέση του πατέρα το στήθος της μαμάς/ένα φύλλο από ένα κισσό/έναν κισσό από φύλλα/τα πέταλα της άνοιξης/ή το ποτάμι του βάθους/τι απ' όλα να είσαι;/τι να διαλέξεις;/τι να κρατήσεις απ' τον κόσμο;/ένα κρύσταλλο ή ένα πανί;/φωνάζουν τα πράγματα και μιλούν με χίλιες γλώσσες/ελαφρά στον ύπνο πέσε άνυδρο σώμα/ως εδώ είδες, όχι πιο πέρα/στα χέρια μου κρατούσα την καρδιά μου/στα δέντρα πάνω/κι οι άνθρωποι πετούσαν στον αέρα/όταν κατρακυλούσαν οι βράχοι που μας θάβουν/









































Στα γόνατα πέσε/και διάβασε ξανά αυτό αυτό τούτο/πως επιφάνεια πιο λεία πιο στιλπνή δεν θα βρεις ποτέ/πως τούτη η αποφορά είναι η ζωή/και ζέχνει/πως στα δέντρα πάνω κρύβεται η γνώση/κι η ομορφιά/κι οι άνθρωποι πετούν στον αέρα ένα δυό φορές μονάχα/όταν κατρακυλούν οι βράχοι που μας θάβουν/κι απ' τη ζωή πιο 'κει, πιο πέρα απ' τη θλίψη τι να 'ναι;/μια μαύρη στέρνα και πράσινο νερό;/ένα πηγάδι λάσπη μέχρι το λαιμό;/ένα άγαλμα αθάνατο, μια κοιλιά ανοιχτή;/άφησε το όραμα, το θάνατο άφησε κάτω, στα γόνατα πέσε/
κι ας πεθαίνω εγώ, κι αν εγώ πεθαίνω/
στο κατόπι του πόνου μου, ένα να ξέρεις/

πως για σένα πεθαίνω/

από σένα πεθαίνω/

ο θάνατός μου είσαι εσύ/

ο θάνατος είναι για σένα/

ο θάνατός μου είναι για σένα/

εσύ πεθαίνεις κι ας πεθαίνω εγώ/

γιατί αυτό να είναι τόσο ακατάληπτο;/


ο θάνατός μου διαρκεί και επαναλαμβάνεται/
μες στη ζωή σου πεθαίνω/
ζωή και θάνατε μαζί/
στον τάφο μου από σένα τι θα πάρω;/
κι εσύ εσύ βδέλυγμα κι αποφορά/
εσύ κρούστα διαβολική των ματιών τι θ' απογίνεις;/

Ν.
(σχέδια του Ν.)



















6 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ζεστά όταν θα με καλέσεις
μ' απόλυτο χαμόγελο
εκείνο του φίλου..
θ' ανοίξω φτερά
και θάρθω να σε δω
φίλε Ν.
...κι ύστερα...
λέω να πατήσουμε το ...θάνατο...
και
να πιούμε για τη χαρά!..

Υπέροχος είσαι
φίλε μου Ν. !!!

Υ.Γ. Έχω στο γραφείο μου
μια πέτρα "πολύτιμη" απ' τον τόπο σου

Σε φιλώ

N. είπε...

Καλά που είσαι παιδί μου!!!
Πόσο καλά που σε ακούω

Χαθήκαμε χαθήκαμε χαθήκαμε

μου φαίνεται πως πράγματι
η πολύ δουλειά τρώει τον
... αφέντη
(ποιον αφέντη λέμε τώρα...
το δούλο)

Θα τα πούμε ελπίζω σύντομα

Υπέροχη είσαι εσύ ελπιδο-φόρε και πυρ-ο-φόρε!

Angel ^j^ είπε...

με λεπτομέρειες στοχάζεσαι το άπειρο
το χρόνο, την ύλη και τη σήψη ..
το χρόνο και το θάνατο
το χρόνο και το μετά, το 'έξω' απ΄το χρόνο ...

και που είναι το "όλον";
που τάχα να χωρέσει παρά μονάχα σ΄ενα λογισμό που πάλλεται εν ζωή και μετά σιωπά και αποσύρεται ν΄ αναλυθεί στα εξ ων συνετέθη ;;

λεπτομέρειες θα μου πεις ..
μα, απαριθμώντας λεπτομέρειες δεν είναι που μοιάζει ο χρόνος άχρονος και εμείς έστω και νοερά νιώθουμε .. υπεράνω ;;;

N. είπε...

Έχει πολύ πολύ καιρό να μου μοιάσει ο δικός μου ο χρόνος ... άχρονος ...

ωστόσο ναι που τάχα να χωρέσει το "όλον";

"παρά μονάχα σ΄ενα λογισμό που πάλλεται εν ζωή και μετά σιωπά",
μ' αρέσει πολύ αυτό που λες ...

Το Details (ή Anti-corpo) όπως αλλιώς θα το έλεγα, έχει να κάνει με μια ... σύλληψη με μια δύσκολη αντίληψη-αίσθηση

δύσκολη και λεπτή

περι του θανάτου του ... άλλου, ασφαλώς,
όπως όμως μπορεί να βιωθεί ή όπως εξακολουθεί να βιώνεται από αυτόν που μένει πίσω ...

ασφαλώς, αυτό είναι ξεκάθαρο
σαν θέμα, σαν θεματική ...

στις λεπτομέρειές του όμως;

Angel ^j^ είπε...

μιλάς για σύλληψη, για αντίληψη, για αίσθηση ... ενός (άλλου)θανάτου
Ενός θανάτου μπροστά απ τον καθρέφτη .. που εσυ να στέκεσαι και να βιώνεις την αντανάκλαση υποκειμενικα και αφηρημένα κι ο άλλος να εκθέτει/εκτίθεται στον καθρέφτη την απόλυτη τιμη της αγωνίας του.. την απόλυτη ασφυξία της επικείμενης απώλειάς του ...

Δύσκολο και λεπτό το άγγιγμα αυτών των μύχιων κι απροσπέλαστων συλλογισμών ...

Τόσο δύσκολο, που προσωπικά χάνω την ακριβή εκτίμηση του τί είναι πιά ΞΕΚΑΘΑΡΟ , τι ΑΠΟΛΥΤΟ και τι επεξεργάσιμο ή έστω κατανοητό από τη νόηση ή απ το συναίσθημα ...

Σ΄αυτό όριο το λεπτό, προσωπικά εντοπίζω και την κρίσιμη μάζα -την Λυδία λίθο αν θες, της αλήθειας μου .. Της προσωπικής μου αλήθειας ..
Εκει, που ακόμα και η παραμικρή λεπτομέρεια γίνεται ικανή και αναγκαία ώστε το όριο αυτό το λεπτό να γίνει σημείο καμπής .. να κάνει Το ΚΛΙΚ ..με αποτέλεσμα την (όποια) υπέρβαση ..

N. είπε...

"... χάνω την ακριβή εκτίμηση του τί είναι πιά ΞΕΚΑΘΑΡΟ , τι ΑΠΟΛΥΤΟ και τι επεξεργάσιμο ή έστω κατανοητό από τη νόηση ή απ το συναίσθημα ..."

Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα ...

Σ' ευχαριστώ