Ένα δοχείο ...

Ένα δοχείο, μια διαφορετική σειρά, ένα τρέμισμα στη φωνή
αυτό το αδιόρατο άλφα, το ωμέγα των ημερών όπως υπερκαλύπτονται
στον αιθέρα με τις γραμμές της εξώσφαιρας
αυτή η πεπλατυσμένη καμάρα των ποδιών και των χεριών
το μεσόφυλλο πλάτωμα, η χίμαιρα των ασθενικών χειμώνων ...

(Dante, στοπ καρέ)

Ένα τραπέζι και τα πόδια διπλωμένα στα δυό, ή τα χέρια
σαν στηρίγματα,
μια σύνδεση ή η συγγένεια με τις σπηλαιώδεις
ηδονές
κι έτσι, απ' τον καναπέ, πάνω στο ύφασμα, με τις μακρινές λεπτές
απολήξεις
το απόβραδο πέρασε της σάρκας
διεθλασμένο σε χιλιάδες στόματα,
ένα θηλυκό έρεβος
και μια προσμονή μέσα στη λάσπη ...

Ν.