Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Ένα δοχείο ...



Ένα δοχείο, μια διαφορετική σειρά, ένα τρέμισμα στη φωνή
αυτό το αδιόρατο άλφα, το ωμέγα των ημερών όπως υπερκαλύπτονται
στον αιθέρα με τις γραμμές της εξώσφαιρας
αυτή η πεπλατυσμένη καμάρα των ποδιών και των χεριών
το μεσόφυλλο πλάτωμα, η χίμαιρα των ασθενικών χειμώνων ...



(Dante, στοπ καρέ)


Ένα τραπέζι και τα πόδια διπλωμένα στα δυό, ή τα χέρια
σαν στηρίγματα,
μια σύνδεση ή η συγγένεια με τις σπηλαιώδεις
ηδονές
κι έτσι, απ' τον καναπέ, πάνω στο ύφασμα, με τις μακρινές λεπτές
απολήξεις
το απόβραδο πέρασε της σάρκας
διεθλασμένο σε χιλιάδες στόματα,
ένα θηλυκό έρεβος
και μια προσμονή μέσα στη λάσπη ...


Ν.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ε; τι ειναι ολες αυτες οι ασυναρτησιες;

N. είπε...

Ασυναρτησίες

Duchamp είπε...

αναρτησίες ή ακόμα λίγο καπνός και μετά φως όπως λόγος χωρίς προσδοκία δηλαδή ελεύθερος...

N. είπε...

oo καλέ μου dada

σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου

ναι αναρτησίες ...

δεν ξέρω αν ο λόγος είναι ελεύθερος
νομίζω πως δεν μπορεί
και ο δικός μου ο λόγος πάντα προσδοκά
(έστω την ελευθερία)
αλλά είναι λόγος πηγής
του σώματος πρώτα και μετά του κενού

τι κάνει η αυτόματη η γραφή σου;
είναι καιρός που έχω να σε διαβάσω
με συγχωρείς
αλλά δεν γνωρίζω την εξέλιξη της κενής σου γνώμης

όμως