Ψίχουλο Ελάχιστο: Μικρή ελεγεία στις μνήμες του Ν.

Έξι απόγονοι προγόνων, σ΄ ένα κομμάτι χαρτί.

Έξι βλέμματα, παγιδευμένα στο 'τώρα' τους, καρφώνουν το φακό και συναντούν το μέλλον στο βλέμμα μου.

Βλέμματα ασύγχρονα κι ανύποπτα -μα απόλυτα ευθυγραμμισμένα με το δικό μου, στο δικό μου το 'τώρα' .

Μονάχα το ελάχιστο απέμεινε στο 'εδώ΄μου: το χαρτί -κι αυτό για λίγο ακόμα.

Στη μάχη αυτή της λήθης, κόντρα στην αγωνία της μνήμης ν' αφήνει ίχνη στο χρόνο, φτωχέ μου Κοντορεβιθούλη πώς θα γυρίσεις πίσω που πάλι άφησες ψίχουλα στο δάσος με τα πουλιά;

A^j^