Το μάτι πίσω απ΄το φακό κι οι μνήμες σε χρόνο ύστερο ...

Πού είναι ο χρόνος;

Το ίχνος και η αίσθηση;

Η παρουσία κι η απουσία της;

Ίσως να φταίει η ομίχλη που θολώνει τη ματιά,

ίσως τα ερείπια, που μόνα κι ανάδελφα στέκονται -ακόμα- στο χώρο, σαρκάζοντας το χρόνο... δίχως την 'παρουσία' πια, δίχως την 'αίσθηση'.
Που είναι ο χρόνος κι η παρουσία;

Πού είναι η αφή του δέματος κι ο πυρετός;

Πού είναι το πάθος και η ένταση των παλλόμενων αγγείων;

Πού είναι η πνοή απ΄τις ανάσες και η χροιά των πονεμένων φθόγγων;

Πού ειναι οι σιωπές οι .. αμφίδρομες ;

-(Ξ)Έπεσαν στης μνήμης την ανάγκη για να ξορκίσουν τη λησμονιά ...
(Ή τάχα κρύφτηκαν στη λήθη, για να ξεφύγουν απ τον πόνο και απ το "γιατί" που (ξ)έμεινε μετέωρο δίχως απάντηση ;)

A^j^