Σ' ένα φεγγάρι χάρτινο..

Απόψε,

μια χάντρα

γυάλινη

θα γίνω

και μια ψηφίδα

μπλε,

που ιριδίζει

στις ετερόφωτες

ακτίνες

του Φεγγαριού.

Απόψε,

ορμητικά

κι αθόρυβα

σαν

τα νερά

της παλίρροιας

που στροβιλίζονται,

θάρθω,

σα Γόρδιο Δεσμό

να κόψω

το νήμα

των ονείρων σου,

που ταλαντεύονται

ανάμεσα

στην έκσταση

και στον εφιάλτη.

Απόψε,

άγουρη η Άνοιξη

ακόμα.

Πικρό κουκούτσι

άνυδρου

καρπού.

Λάφυρο ξεχασμένο

απο το περσυνό

το καλοκαίρι.

Απόψε,
κρατάω
στις φούχτες
στάλες
βροχής
όξινης
και δάκρυ αλμυρό
-απόσταγμα
απ' τα άγρυπνα
βράδια.

Απόψε,
σκόνη
απ΄τις ψηφίδες
των ονείρων
μπαίνει
στα μάτια
και σκοτεινιάζει η μνήμη.
Απόψε,
αυτό
το ξημέρωμα
απομακρύνεται
ξάγρυπνο
απ΄ τις στεριές
των πόθων
-και των ποθητών
κι απ’ τις γραμμές
των Οριζόντων
των αρχικών
ονείρων,
πόσο χάνεται!

A^j^