".. a timeless tale of fear.."

"..έχω αυτήν την έντονη αίσθηση της βαθιάς διακοπής με ό,τι προηγήθηκε. Πως σήμερα βρισκόμαστε απομονωμένοι σ΄ένα νησί χρόνου κι αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε στην ζωή ό,τι σπουδαίο περισσώθηκε από την περιπέτεια του ανθρώπου. Ακόμα, πως η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί παρά να είναι αγωνιώδης -γιατί ο χρόνος πέρασε, ο χρόνος που μας δόθηκε έχει από καιρό τελειώσει...

" Εξι μαθήματα για το λόγο" -Μιά εισήγηση / Γιώργος Χειμωνάς 1984

"..Όλο το πλέγμα των ιστών και των απλών σχημάτων κι η άνυδρη επιφάνεια ακόμα πριν ανοίξει το στερέωμα. Και στάλες και ποτάμια και πίδακες και φρέατα κι ωκεανούς πριν να ορίσει, και λίμνες και βαθιά νερά στην Άβυσσο και στα υγρά και στα στοιχεία της Ζωής ...

Κι άνοιξε το στερέωμα, και χρώματα, και πρίσματα, και διαφάνεια και υγρή αφή και πόντιση και λάμψεις και άδηλη αναπνοή.. Δειλά η μέρα των ειρμών κι η νύχτα του στερεώματος καθρέφτισμα και ηχώ και αντανάκλαση και αστέρια νάρκισσοι και μήτρα της ζωής και ήχοι μακρινοί κι ερωτικά κελεύσματα των δελφινιών. Και φυσητήρες φάλαινες και κύτη και πίδακες νερού και πλεύσεις και ορίζοντες. Και ορίζουσες αυθαίρετες και απατηλές και ύπουλες και ανεπαίσθητες και αναιδείς και επικυρίαρχες στους φθόγγους και στις κλίμακες τις μουσικές των φυσητήρων και των στιλπνών χρωμάτων των οστράκων και της υφής των κοραλλιών. Και χρήση και εναγκαλισμοί και υστερόβουλα φτιασίδια. Και αέναο πάλκο και γραμμή παραγωγής. Κι άλλαξε χρώμα ο Νάρκισσος και τη μορφή. Θολές γραμμές και αμφίσημοι ορίζοντες και άστατοι κι απρόβλεπτοι. Και σκιά στις άκρες των ονείρων, και σκιά βαριά και σκοτεινή στις κόχες των ωκεανών και στην καρδιά των παγετώνων.

Και λέξεις, κι υποσχέσεις και δαπάνη. Και δάκρυα και πόνος και διαχείριση. Βραχνά κελεύσματα και θρήνος και τα όνειρα μετείκασμα κι αντίληψη του χτες. Κι όχι μπροστά, κι όχι μπροστά. Χειμώνας νέκρωσης και παγωμένης πλεύσης. Και χρώματα και χρώματα, μονάχα από τη μνήμη κι όχι απ΄την αίσθηση και των ματιών την πρόκληση κι απ΄ των χεριών αφές. Μόνο απ τη μνήμη πια κι από ανακλήσεις κι από αποκόμματα κι από πνιγμό και ιστορία στείρα και αναλφάβητη. Κι εγώ κι εσύ εδώ.

Με γράμματα στο χέρι ανεπίδοτα, σημεία στίξης για λόγων έμφαση και πείσμα και μυαλό και θέλω και πρέπει και να.., και να..,και να..! Μα η πλάτη γυρισμένη πια, τα χέρια πόσα να χωρέσουν πιά στις περιμέτρους θέασης και στα βεληνεκή; Κι από τα τρύπια μάτια που κοιτούν Βυθούς και προοπτικές και λόγων πάλη και αντίσταση και διάθεση ανατροπής.

Εδώ στην άκρη και στο τέλος, στο χείλος πια στο μέλλον, που εικόνες αντανάκλασης μονάχα κι εικόνες άγνωστες σκληρές και άδειες και κενές και λυπημένες και μαύρη τρύπα σ΄άλλα Σύμπαντα ελεημοσύνης αρωγός και όνειρο και διέξοδος κι ελπίδα ... (?)

A^j^