Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

"...Red..."




"...κι έπειτα είναι που νιώθω πως σε παρασύρω στο κενό
κι έπειτα πως ούτως ή άλλως κι εσύ στο κενό πως πέφτεις..."

Ν.

1 σχόλιο:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Από την αρχή ήξερα...
ηθελημένα
κατασκευάσαμε ένα κενό,
χαμένος ο χρόνος
δεν ωφελεί
τυμβωρύχοι ψυχών να γίνουμε
με σκόρπιες λέξεις
αντωνυμίες
και ρήματα
και ουσιαστικά
να παραπέουν
στους καιάδες
αλλότριας ευτυχίας
με τις ανάσες μας μακριά
να διαγράφουν τις αποστάσεις
μα κα πάλι
μακριά ήμασταν
χωρίς παρών
χωρις μέλλον
μόνον ματωμένο παρελθόν
στην άκρη του ονείρου
που έσβησε
πριν γίνει αλήθεια
φυλακίσαμε σώματα
κορμιά ληστέψαμε
κι έφθασε η εικοστί πέμπτη ώρα
τότε που κάθε προσπάθεια
για να σωθούμε
είναι πλέον περριτή.
Δεν προλαβαίνουμε
δεν θέλω να πω άλλα
πιάσε με
για να σε πιάσω
φωτιά απ' τη φωτιά σου
να γίνω
να καώ
στο ολοκαύτωμα της πτώσης.
Δεν θέλω παράδεισο
μόνο ένα τίποτα
ένα κενό να νιώσω
την ώρα που στο κενό πέφτω...

Καληνύχτααααααααααα....