"...Άνοιξη, άνοιξη πάλι έρχεται με ρομφαίες πύρινες
τα λουλούδια ματώνουν
και λυώνουν οι κρύσταλλοι στα φύλλα μας
και λυώνει και η θλίψη η δύσμοιρη
μετά, κάποτε, ποτέ, πάλι πίσω και πάλι μπροστά
όλο αυτό το κουβάρι το ολόφωτο όλο αυτό το κουβάρι
που τυλίγεται και τυλίγει, αόρατο, ορατό και πάλι
αόρατο και μετά ορατό και μετά πάλι αόρατο
πάλι αόρατο πάντοτε αόρατο - πως αλλιώς;
κι εσύ να ψιθυρίζεις να ψυθυρίζεις..."
Ν.
3 σχόλια:
...Κι οι εποχές να εναλλάσσονται
κι εμείς πιο όμορφα χυδαίοι
να μπαζώνουμε το μυαλό
την καρδιά να γυψώνουμε
να μην αντιστέκεται...
Καλημέρα!
Οι προτάσεις αυτές αφορούν αυτό το αργό το πολυπόθητο το δύσκολο ... κύλισμα προς το φως τη ζεστασιά...
μετά από μια δύσκολη δύσκολη περίοδο...
Σκέφτομαι πόσες φορές χρησιμοποιώ τη λέξη άνοιξη στα κείμενά μου...
πάντα μ' αυτή τη μεταφορική σημασία της αναμονής...
Καλοκαίρι για μένα σημαίνει λοιπόν ... ευτυχία!
Να 'σαι καλά που μας ... ζεσταίνεις με το βλέμμα σου!
@Ν.
... Ξημέρωσε Ανοιξη, πάλι -η ..καταγράμμα εννοώ ..
Εύχομαι να καταφέρει και μεταφορικά 'Ανοιξη' νάναι που οι εκβολές να μας πάνε στο καλοκαίρι των λογισμών σου ...
Δημοσίευση σχολίου