max ernst
.. ακόμα και στην πιο μικρή υποδιαίρεση του Μίκρο ή του Μάκρο-Χρόνου.
Είμαστε ανοχύρωτοι στην κοσμική τη λήθη που με τάξη και συμμετρία και συνέπεια Χαοτική, επιβάλλει και επιβάλλεται, στα όποια οχυρώματα στα όποια αναχώματα της μνήμης, της φαντασίας, της ανάγκης ή της προοπτικής ..
Είμαστε ανοχύρωτοι στη μνήμη του αίματος που έρχεται και επιστρέφει. Και επαναλαμβάνεται και επιλαμβάνεται και πολλαπλασιάζει γεωμετρικά τα σημεία αιχμής, μειώνοντας ευθέως ανάλογα τα σημεία φυγής, ποντίζοντας τους χάρτες πλεύσης στην παγίδα ρευστότητας ανεπίδοτων συν-αισθημάτων πλήρως ανελαστικών, μ΄ ένα φιλί ερμητικά κλεισμένο στο στόμα κι ένα θανάσιμο εναγκαλισμό στον κόρφο. Είμαστε ανοχύρωτοι και ακάλυπτοι και μόνοι .. Μονάχοι .. Μ΄ ακούς ; ΜΟΝΑΧΟΙ... Και λίγοι, ελάχιστοι, δυσθεώρητοι κι ανύποπτοι.. Σε ποιο πηγαιμό; σε ποιάν Ιθάκη; Σε ποιάν μακρινή διαδρομή; Εδώ! κέντρο και περιφέρεια να ορίζουν και να ορίζονται απ΄ τον ίδιο τόπο .. θα μείνω εδώ - ακούσια! Τον τρόπο και τον τόπο και το 'χρόνο αναζητώντας τον χαμένο' για τη διαδρομή αυτή που .. σύντομη και αθόρυβη ελπίζω νάναι ... Σαν φράση μουσική, σαν χρώμα λανθάνον και σαν Σιωπή εκκωφαντική και ευκρινής .. ”
8 σχόλια:
μια ερωτηση -προταση : γιατί δε γραφεις ετσι οπως μιλάς ?(Εκτός κι αν εισαι δικηγορος οπότε αλλαζει το εργο). Κάτι λεξεις περιεργες είναι αυτες που σε εκφραζουν ή σε κανουν να αισθανεσαι πέντε εκατοστα πάνω απο το εδαφος ?
Απλοποιηση.Ετσι το βλεπω εγω το εργο...γιατί να πω 23456/11728 όταν μπορω να πω 2/1 ?
Φίλε jean c-r
απαντάω στην ερώτηση κι ευχαριστώ για τον κόπο να διατυπώσεις την πρότασή σου ..
Οι λέξεις, ούτε ψηλώνουν ούτε κονταίνουν αν λέγονται ή αν γράφονται για να εκφράσουν κάτι 'συγκεκριμένο' που με συγκεκριμένες λέξεις μπορεί να εκφραστεί κι όχι με παραπλήσιες ..
Ούτε προσθέτουν ούτε αφαιρούν 'κύρος' και ούτε είναι.. 'περίεργες' αν αυτός που τις λέει τις εννοεί -εκτός κι αν δεν συμβαίνει το ίδιο κι απ τη μεριά του αποδέκτη ..
Εξάλλου, η κάθε λέξη έχει το δικό της χρώμα και τον δικό της ήχο και μολονότι μπορεί να ταιριάζει ή να μοιάζει με άλλες πολλές, έχει τη δική της ταυτότητα ..
Και ναι !
μ αρέσουν οι ήχοι των λέξεων και το ιδιαίτερο νόημά τους ..
η "ιδιοσυχνότητά" της κάθε μιας απ αυτές ...
και όχι δεν είμαι (ευτυχώς) Δικηγόρος αλλά όταν βρίσκομαι μεταξύ ανθρώπων που ξέρω οτι κατανοούν τη σημασία και το νόημα των λέξεων και δε θα νομίζουν οτι τις χρησιμοποιώ κατ επίφαση ή για να μου προσμετρηθούν ...όπως λες "πόντοι", Ναι τις χρησιμοποιώ ΚΑΙ στον προφορικό μου λόγο, αν πρόκειται να εκφράσουν αυτό που ακριβώς θέλω να πω ...
Όσο για το "απλοποίηση" που λες εκτιμώ οτι υπάρχει διαφορά μεταξύ απλο-ΠΟΙΗΣΗΣ και ΑΠΛΟ-ποίησης
όπως υπάρχει επίσης διαφορά μεταξύ Απλού και .. Απλοϊκού συλλογισμού ..
Εξάλλου, νομίζω πως ο χώρος ενός blog αποτελεί όχι βήμα επίδειξης ή ευκαιρία .. οίησης του/των ιδιοκτητών του αλλα χώρο που διατυπώνονται "φωναχτά" σκέψεις εσωτερικές, προσωπικές που ενδεχομένως κάποιοι των σχολιαστών να συμμερίζονται, να κατανοούν ή έστω να τους είναι εύκολο να τις παρακολουθήσουν.. Σε διαφορετική περίπτωση απλά δεν μπαίνουν στον κόπο καν να σταθούν και τις προσπερνούν ... Έτσι απλά!
Σ΄ ευχαριστώ και πάλι για την επίσκεψη
------
ΥΓ. ως προς την έκφραση της ισότητας : 23456/11728 = 2/1
συμφωνώ οτι εδώ η μαθηματική απλοποίηση εκφράζει την αναλογία αλλά απαλείφει την πληροφορία του σε ΠόΣΟΥΣ πρέπει να μοιραστούν ΠόΣΑ, που σύμφωνα με το δικό μου point of view ενδεχομένως να είναι πολύ σημαντικό αν θέλω να μιλήσω ακριβώς πάνω σ΄ αυτούς τους απόλυτους αριθμούς .. στο πλήθος και οχι ΑΠΛΑ στην ..αναλογία.
Καταγγέλλω!
δηλαδίς, τα παίρνω κιόλας, που λένε, γιατί έχουμε διατυπώσει και τας απορίας μας κι έπειτα έρχεστε και διαμορφώνετε άλλες σκέψεις, που άλλες απορίες γεννούν.
Και είναι αυτό σωστό;
Λέγω, Ν., είναι αυτό σωστό;
Angel, εσύ, θα σε βρω μωρέ και θα σε αρχίσω στα φευγάτα του ντανταϊσμού, να δεις εσύ!!!
χε...
Φιλώ σας
@Συβίλλα
χαίρομαι που το θέτεις έτσι..(όχι βέβαια το ότι 'τα παίρνεις' δηλ .. μιάς και πρόθεσή μου δεν είναι να στα .."δώσω")
αλλά όπως και να το κάνουμε αυτή καθαυτή η ..(χμ) διαδικασία που οδηγεί σε ... "γέννα" ιδεων, αποριών και ... γενικά (λέμε τώρα)
πάντα είχε μέγιστον ενδιαφέρον .. και άρα η κουβέντα μας επ΄αυτού θα μπορούσε και να χαρακτηριστεί .. "παραγωγική"
Τώρα ... αν παρόλα αυτά και παρότι δε δηλώνω περί τα .. φιλολογικά επαΐουσα κρίνεις ότι θάπρεπε να υποστώ και την βάσανον του .."ντανταϊσμού" τί να πω ;
Αφού το λες εσύ ως η πλέον …’επαΐουσα’ .. τί να κάνουμε .. ας το υποστώ κι αυτό ...
;)
την καλημέρα μου (..πάλι!)
Άτιμα τα στενά
εκεί ανάμεσα στην ποίηση και στην αποποίηση .
Ξηλώνονται οι πόντοι... δίχως να το καταλάβεις.
Σας περισσεύει λέει κάτι;;;
Γιατί με τα δωδεκάποντα μου... η τρύπα ,τρύπα!
Αχ, καλέ μου Άγγελε και λατρεμένε μου Μιρό...πόσο θα συμφωνήσω!!!
Το πραγματικά απλό προϋποθέτει το πέρασμα από το σύνθετο
... αναζητώντας τον ‘χαμένο’ προρισμό.
Δεν ξέρω για 2/1 να σου πω...μα ότι ούτε μισή χαρίζομαι ούτε μισά (½ )χαρίζω...
Αυτό λοιπόν για σένα...'εδώ και τώρα'
μια μελωδία σε ‘ χρόνο’ 7/8 .
Οργασμικά γήινος ρυθμός ,
με ενδιάμεσα στάδια εκστατικής παράκρουσης
και απολήξεις πνευματικής ανάτασης.
Ευοί !!!!
Ρυθμοί ‘’μονοί’’ μπορούν μονάχα να επιφέρουν τέτοια λύτρωση...
Είναι εκείνο το ‘μοναχό’ και καθόλου περίσσιο, που ξέρει τον 'τρόπο' ...κι αρχίζουν οι χοροί !!!!
Σε φιλώ
Θέλω να φαντάζομαι ότι τα σχόλια του Ρουσώ ήταν καλοπροαίρετα...
Είναι πάντα λυπηρό να δέχεται κανείς έστω και έμμεσα μια οποιαδήποτε νύξη, πως να το πω, ύφους, ειρωνίας, τραχύτητας...
τη στιγμή μάλιστα που εκφράζουμε (όπως υποτίθεται) όσο πιο ακριβέστερα μπορούμε με την πιο δικιά μας γλώσσα (αν τέτοια γλώσσα υπάρχει) τη σκέψη μας την αίσθησή μας την ιδιαιτερότητά μας...
Είναι πολύ δύσκολο ν' ακούει κανείς...
Φαντάζομαι πως τα λόγια του Ρουσώ αν απευθυνόταν σε μένα θα τα εισέπρατα πιθανόν διαφορετικά, κάτι σαν πρόκληση ή ανάγκη για πρόκληση ίσως, ή ανάγκη για επίθεση αν όχι επίθεση
Κάτι θέλει να πει για αυτόν τον ίδιο;
Ίσως...
Όπως και να 'χει εγώ δεν είμαι η Α. και η Α. ξεκαθάρισε τη θέση της, ξεκαθάρισε το πως ένιωσε μια που είναι και η πιο ... έγκυρη και ακριβής πηγή για τα δικά της αισθήματά ασφαλώς...
Ο Ρουσώ δεν ανταπάντησε ακόμα κλπ κλπ
Παρακαλούμε μόνο σαν φίλους μπορούμε να σας ακούσουμε όλους μέσα σε ένα κλίμα μιας ιδιαίτερης εμπιστοσύνης ή ανάζήτησης εμπισονύνης
τουλάχιστον για μένα μια οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση με τα σχόλια και τους σχολιασμούς δεν έχει σημασία
Συβίλλα, εντάξει; συμφωνείς;
Οχυρωμένοι και ανοχύρωτοι λοιπόν...
@ Ν.
Νιώθω την ανάγκη να σχολιάσω το σχόλιό σας.Όχι ως συν-γνώμη. Δύσκολα πράγματα. Αλλά για να διατυπώσω την γνώμη μου πλησιέστερα στον δικό σας τρόπο έκφρασης και να αποσαφηνιστούν πιθανές παρεξηγήσεις , μια και δανείστηκα μια λέξη κι έναν αριθμό από τον συνblogger Ρουσσώ . Δεν υπήρχε διάθεση ειρωνείας. Και πολύ περισσότερο σε έναν χώρο στον όποιον φιλοξενούμαι.
Περιφέρομαι στους δρόμους της τέχνης (εικόνα-ήχο –λέξη) ...άλλωτε υπηρετώντας την τέχνη κι άλλωτε τον εαυτό μου. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πότε υπηρετώ ποιόν. ( Η ποίηση κι η αποποίηση) κι εκεί ο δανεισμός των ΄΄πόντων΄΄ από τον συνblogger Ρουσώ που είχε ως σκοπό ,ας πούμε, τον αυτασαρκασμό και την ματαιότητα {( 12ποντα) ( Η τρυπα παραμένει τρύπα)} μαζί και την συμφωνία μου με την Α.
που υπέροχα ,κατα την άποψή μου, υπερασπίστηκε τη θέση της.
Το παιχνίδι με τους ‘’ρυθμούς και α-ρΥθμούς , οικείο μου παχνίδι’’ .
Εκεί τα 2/1 το δάνειο...
κι έπειτα ο σχολιασμός της ανάρτησης μεσα από το ‘’χρόνο’’ στη μουσική που έχει ‘’μονό’’ κι όχι ζυγό αριθμητή ...βακχικές αναφορές..κ.λ.π ...
Κάποια στιγμή ίσως μιλήσουμε και για τις Συμφωνίες και Δια φωνίες στη μουσική...και πόσες Διαφωνίες εμπεριέχονται σε υπέροχες μουσικές.
Έτσι βλέπω τον διάλογο...
Μ.
και με σεβασμό πάντα στο’ Άλλο’
Υ.Γ. Ότι αφορά το θέμα του ‘’απλού’’...η αναφορά μου στον Μιρό
θαρρώ πως συμβιβάζει την άποψη της Α. με τον σχολιαστή Ρουσώ.
Εννοούσα ...''άλλΟτε''
Η υψηλή ταχύτητα βλεπετε προκαλεί ατυχήματα
καλησπερα
Δημοσίευση σχολίου