Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

"...Όλα λοιπόν δείχνουν πως έφτασε το τέλος..."




















"...Δεν θέλω να μ' αγαπάς. Μονάχα θέλω να περνάω δίπλα σου να γλύφω με τη γλώσσα λίγη από τη θλίψη των ημερών σου..."

Ν.

4 σχόλια:

Angel ^j^ είπε...

Κι αφού με 'τέλος'
λες πως σου μοιάζει αυτό
Μη λες το 'θέλω'.

Κι από τη θλίψη
μη γυρέψεις μερτικό
Αλλιώς μη φύγεις.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Όλα δείχνουν
πως το τέλος
προσχεδιασμένο ήταν
όχι από μένα
αλλά από σένα
που επιμελώς φόρεσες
τον μανδύα της θλίψης...

Δεν θα μείνω εδώ
να γλείφω υπολλείματα.
Θα φύγω...
Θα ξενιτευτώ...
Για νάβρω το αληθινό μερτικό
εκείνο της χαράς
που μου ανήκει...

Καλή ταξιδεμένη Κυριακή.

N. είπε...

A.,
Να μη λέω το θέλω; όταν τόσο έντονα τόσο απελπισμένα το θέλω; να μην το βλέπω να μην το νιώθω; είναι υποτιμητικό να γυρέψεις λίγα ψίχουλα αγάπης; είναι αναξιοπρεπές; είναι έλλειψη δύναμης; θάρρους;
είναι ότι είναι
είναι ότι είναι αλλά ... είναι (ή ... ήταν)

όλα είναι θετικά αν είναι πολυδύναμα νομίζω... πολυσήμαντα ελεύθερα (εν τέλει)
αλλά ακόμα και η φυλακή η φυλάκιση η βία η βίωση και η επιβίωση ... διδάσκουν δείχνουν
Μαύρος ήλιος; Φωτεινός ήλιος; ήλιοι μου φαίνονται και οι δύο καμμιά φορά
Να μη γυρέψω μερτικό από τη θλίψη; γιατί;...

Ήταν Τέλος, δεν ήταν; και από τη θλίψη γύρεψα μετρικό, γιατί να μη γυρέψω μερτικό; πως θα μπορούσα να ΜΗΝ γυρέψω οτιδήποτε; αναρωτιέμαι...
έχω την εντύπωση ότι (η θλίψη) ... στάζει καμμιά φορά από τους ανθρώπους απ' το δέρμα τους ακόμα και απ' τα πράγματα...
Ο σύζυγος την βλέπει στην πλάτη της συζύγου
στις γωνιές του σπιτιού στο φως του απογεύματος (αγκαλιασμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο)
και τη χαρά, τη βαθιά την ουσιαστική χαρά
όποτε αυτή έρχεται και σπάει τη μεμβράνη αυτής της επιφάνειας αυτής της κατανάλωσης...

δεν έφυγα..., ταυτόχρονα έφυγα
όλοι φύγαμε
αλλά όλοι φεύγουμε τελικά, η ζωή φεύγει...
Ξέρω είναι δύσκολο όλο αυτό
...

Σοφία,
Έγλειψα τα ... υπολλείματα,
όχι μόνο αυτά,
αλλά και αυτά,
"υπολλείματα"
από αληθινό μερτικό της χαράς όπως λες,
και ξενιτεύτικα και ξενιτεύομαι
όσο δύσκολο και αν είναι
για να βρώ αυτό το αληθινό μερτικό της χαράς
-όπως λες- και πάλι,
να το προσχεδιάσω...

Φιλικά
Ν.

Angel ^j^ είπε...

@Ν.
Τη σκέψη την έκανα ως προς το αν
μπορεί να βρει χώρο και δικαίωμα να χωρέσει ενα "θέλω" (= από εσενα εγω θέλω/απαιτώ/γυρεύω/επιθυμώ να ..)
όταν αυτό "το τέλος" αμετάκλητα κόβει τους συνδετικούς ιστούς μιας σχέσης που εμπεριέχουν αυτό ακριβώς το δικαίωμα: του να απευθύνεις στον άλλο ένα "θέλω" με τις εντός της πιο πάνω παρένθεσης έννοιες ?

λέγοντας όμως "ταυτόχρονα φύγαμε" σκέφτομαι πάλι πόσο ένα "θέλω" θάχε νόημα πια υπό αυτές τις συνθήκες ...
οκ ! όμως καταλαβαίνω το πνεύμα σου όσο κι αν εγώ προσωπικά αυτό το ..'αμετάκλητο' θα το εισέπραττα πιο ... επώδυνα και λιγότερο .."στωικά" από εσένα..
(που ενδεχομένως να μιλάς τώρα έτσι λόγω απόστασης χρόνου, οπότε οκ ! κατανοώ το πνεύμα σου)