Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

“.. ποτέ, κανείς, ..υπεράνω τελικά (;) ”

“..Πάντα τους είχες μέσα σου κι όμως αυτάρεσκος, κρυψίνους, φειδωλός.. πλανεύεις το κενό να σε φωνάξει,'περιεχόμενο'.
Κοίτα τη σκόνη, μας περιέχει στον κουρνιαχτό.
Σύρε το βήμα ν αφήσεις ίχνη στην υστεροφημία σου ..”

(..το σχόλιο)

La Virgen dando una azotaina al Niño-detail -Max Ernst

A^j^

10 σχόλια:

N. είπε...

χμ...

μόνο υποθέσεις και ικασίες μπορώ να κάνω
αν και είμαι δειλά βέβαιος εγωιστικά βέβαιος για το πιθανό το δυνατό (ή μάλλον τα πιθανά τα δυνατά) με-τρόπο-ωμό-συγκεκριμένα ... νήματα μεταφορών αναγκών σημάτων σινιάλων
δειγμάτων...

οκ, θα μου πεις ... αν θες

Angel ^j^ είπε...

σε θέση .. Υστερόγραφου που … βιάστηκε και καπέλωσε το κυρίως θέμα …
----------
(Χμ ..τώρα εμένα αυτό το ταυτόχρονα «δειλά» και «εγωιστικά» λίγο με μπερδεύει .. αλλά οκ!
Επίσης η σκέψη εξομοίωσης πιθανού και δυνατού ίσως .. ‘αδικεί’ στατιστικά κάποιες σκέψεις .. αλλά και πάλι ok!)



Τώρα να πω δυό λογάκια για το προκείμενο ..
Είναι κάποιες φορές που πέφτοντας κάπου η ματιά τυχαία, άξαφνα, ακούς ένα κλικ μέσα σου σαν να ανακαλύπτεις το … προφανές ή σαν βρίσκεις ένα .. αντικλείδι που ξεκλειδώνει πόρτες κλειστές για χρόνια .. Έτσι κι αυτή η λεπτομέρεια από τον πίνακα του Max Ernst (χε! υποψιάζεσαι φαντάζομαι το .. ‘κόλλημά’ μου), αυτό το βλέμμα ή μάλλον ‘αυτά’ τα βλέμματα, αυτές οι εκφράσεις, μου έφεραν στο μυαλό φράσεις από κάτι που παλιότερα είχα γράψει πάνω στην έκφραση της συμπεριφορικής ματαιοδοξίας, και στο επικοινωνιακό παιχνίδι (ή στην άρνησή του να παιχτεί αμφίδρομα) και στη σκοπιμότητα της παρατήρησης/αποδοχής/σχολιασμού. [Θα μπορούσε αυτό κάποια στιγμή να βρει και τον ήχο του, ή ενδεχομένως και τις ‘κοινωνικές’ ή ‘ψυχολογικές’ καταστάσεις ή τις χρονικές περιόδους (ιστορικά) που ευνοείται η εκδήλωση τέτοιων συμπεριφορών] ..Βέβαια το όλο θέμα έχει να κάνει και με τη ζεύξη του απόλυτα (φαινομενικά) ετερόκλητου (όπως πχ η λεπτομέρεια από κάποιον πίνακα με την Παρθένο που χτυπάει/τιμωρεί το βρέφος σε σχέση με έναν προβληματισμό κοινωνικού/ψυχολογικού ενδιαφέροντος .. που μοιάζουν νάναι (παν)ΑΣΧΕΤΑ μεταξύ τους από πρώτη ματιά .. ) και πως αυτό ακριβώς προσθέτει μια επιπλέον ‘ανάγνωση’ του έργου ενός δημιουργού υπό το πρίσμα της προσωπικής προσλαμβάνουσας και της κατά-νόησης του θεατή του έργου του .. Στην προκειμένη περίπτωση αυτή η λεπτομέρεια από τον πίνακα La Virgen dando una azotaina al Niño του Max Ernst ήρθε και εξέφρασε εικαστικά τη σκέψη μου που σε χρόνο πρωθύστερο και ασύγχρονο είχα αποτυπώσει γράφοντας κάτι πάνω σ΄αυτό ακριβώς. Κι αυτό έρχεται να αποδείξει για άλλη μια φορά αυτό που συχνά σκέφτομαι για τη διάδραση μεταξύ δημιουργού και κοινού μέσω του έργου του πρώτου. Ή απ την άλλη το γεγονός του να γίνεται αιτία έμπνευσης για κάποιον το αποτέλεσμα (έργο τέχνης)της έμπνευσης κάποιου άλλου ..
Για χάρη λοιπόν αυτού του «κλικ», που λέω στην αρχή, έβαλα μαζί την λεπτομέρεια από τον πίνακα με εκείνες τις σκέψεις μου, μιας και στο μυαλό μου ταίριαξαν και ζευγαρώθηκαν ….
Αυτά ..

:)

------
ΥΥΓ
(.. πάνω που είπα να βάλω μια ..'μικρή' ανάρτηση .. αναγκάστηκα να κάνω ... 'μεγάλο' σχόλιο ...
αχχ !)


:)

Ανώνυμος είπε...

"πλανεύεις το κενό να σε φωνάξει,'περιεχόμενο'"
σάμπως και το περιεχόμενο να είναι κλητική προσφώνηση και όχι κατηγορούμενο?

Συβίλλα είπε...

Φιλί

σαν αγιογραφίας ανάσα
μια πένα σαν κάτι αόρατο να γράφει
σκιές στου κόσμου τις αγορές
και οι φωνές σαν άξαφνα που σώπασαν...

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Όλα εντός μου
...μέσα μου, δηλαδή
Σκονίζουν τα πλήκτρα μου
Μ' ένα δάκρυ
που στάζω πάνω τους
ένα λα με χαράζει
στο μετέπειτα...

Μ' ένα φιλί
στο διάβα της Άνοιξης!...

Angel ^j^ είπε...

@koperti-νι

.. σάμπως δεν είν αλήθεια οτι στα χείλη του .. ΄κόλακα/κενού΄(προς ίδιον όφελος που αποσκοπεί .. )
η 'κλητική προσφώνηση' πλανευτικά 'κατηγορούμενο' ηχεί ... ;


----------------------
κι από την άλλη, πως τάχα να την πεις αυτή την ..'έμμονή' ν΄ αποζητάς (και να ..επαίρεσαι ) από ένα 'τίποτα' που σε περιέχει σαν 'κάτι' να σε παραδεχτεί .. ;
Σάμπως δεν είναι αυταπάτη "κάτι" να νοιώθεις οτι είσαι όντας 'ψηφίδα' και κομμάτι αναπόσπαστο ενός ..."ΤΙΠΟΤΑ" ;

Angel ^j^ είπε...

@Συβίλλα

.. μιά πένα όταν γράφει
κι αόρατη η γραφή λαξεύεται
'κενό' και 'τίποτα'
μη λογιστεί μ ευκολία
και μ άγνοιας βιασύνη ..
Συμπάθεια γυρεύει η μελάνη της ..
για ν΄ αποκαλυφθεί
σε μάτια 'γνώσης' ...

ασπασμός
(με ..'συμπαθητική μελάνη' ..)
:)

Angel ^j^ είπε...

@Άναρχη Λίτσα

...ίδίως όταν αυτό το la είναι .. Μινόρε ... !


σε φιλώ ..

-------
(ναι είναι Άνοιξη πιά ...
-Παρόλα ταύτα.. !)

maira είπε...

Σε πρώτο πλάνο...
πλανεύω και πλανεύομαι

Σε δεύτερο πλάνο...
εν πνοή
πλανίζω το ακατέργαστό μου
αφήνοντας τα ίχνη μου στις σκόνες και τα ροκανίδια
που ΄΄δημιουργώ’’... για να τα βρεις

Ωσπου σε μια τελευταία πνοή
όλα θα σκορπιστούν στο ΟΛΟΝ και στην πλανη-το-ειδή τροχιά του Μηδενός.
...και τα ίχνη ,αν είναι, βρίσκουν έτσι κι αλλιώς τους ανιχνευτές και τους μετα-Ποιητές τους
Πλανόβια σε φιλώ

Angel ^j^ είπε...

Σ΄όλα τα ΠΛΑΝΑ
ΠΛΑΝΗ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ
ΠΛΑΝΕΥΟΥΣΑ ΠΛάΝΗΤΕΣ που ίχνη για το ύστερα
στη σκόνη σύροντας τα βήματα αφήνουν.
Κι όμως τα ίχνη σου στης ΠΛΑΝΗΣ ξύσματα
στα ροκανίδια σου θ΄ ανακαλύψω ΜΟΡΦΗ
όχι α-ΜΟΡΦΗ
Και όχι ΠΛάΝΗΤΑ ή ΠΛΑΝΕΜΕΝΗ θ΄ αποκαλύψω

φιλώ και φιλώ σε