2.

"...
και πάλι με μια κίνηση τα αγκαλιάζεις όλα και τα σβήνεις σαν ανήσυχο παιδί με τα φώτα αναμένα επιμηκύνεις τη νύχτα δε θες να πεθάνεις, κάθε στιγμή εκ νέου γενιέται το νόημα της όρασης και σπάζει ο κόσμος και επανέρχεται, όλα, όπως περπατώ, το μηδέν και το τίποτα και το τρέμισμα της καρδιάς, όπως περπατώ και μία μία οι στιγμές μ' εγκαταλείπουν, παλίμψιστες εικόνες και σωροί, χέρια σπαθιά και κόκκαλα και αίμματα, μέταλλα, φόβοι, πόνοι, οι λέξεις και τα ρούχα τους, τα έπιπλα, τα σπίτια, τα ξεφτισμένα δάκρυα η άνοδος και η πτώση, η πίστη, η λατρεία, η εξαπάτηση, οι φόβοι, ο πνιγμός, ο θάνατος, οι φόνοι, τα χρήματα, ο εμετός, η ναυτία, η φωτιά, η νύχτα
όλα σβήνουν και από την αρχή τα ίδια λάθη πράτουμε και αγκιστρωνόμαστε στο φόβο στην ανάσα του στην κλεψιά στην ελπίδα στο φόβο στην ανάσα και φονεύουμε σκοτώνουμε λεηλατούμε συνθλίβουμε ληστεύουμε ερηπώνουμε κατακαίμε χτυπάμε αλύπητα χτυπάμε αλύπητα χτυπάμε αλύπητα ..."