"....
Έτσι και άλλο τίποτα σ' αυτό το μακρυνό τοπίο
της ζωής μας που πλάι πλάι βαδίζουμε όπως οι μάρτυρες
και στενεύει ο δρόμος σωπαίνει η φωνή και χαμηλώνουν τα μάτια
...
Σ' ανομολόγητες πράξεις φτάνουμε μ' ανάσα μισή
και το ίδιο λίγοι είμαστε όπως πάντοτε
όταν επίμονα μας ρωτούν για τα σπουδαία
ή για τη σαρκική ένωση όπου ανοίχτηκες ψηλά και χάθηκες
ή για τη λέξη των ιπποποτάμων
...
Πάνω σε πέτρινα κρεβάτια αγκομαχούνε
και μέσα από τσόχινες σπηλιές σαλεύουν να βγούνε
τα νήματα της ύπαρξης αυτά που μάζευες στα χαλασμένα σπίτια του βουνού
..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου