'Mal du depart'

"..I will stay always an ideal and worthless lover of distant travels and blue seas, and I will die one night as all the other nights, without threading the misty line of the horizons..." Ν.Καββαδίας

".. Λόγια μεγάλα πάλι και πάλι λόγια, ατόπημα και ενοχή και κάθαρση. –Την άλλη κιόλας τη στιγμή μετανοώ και επανέρχομαι. Και πάλι πίσω, επαίτης στην τυραννία των 'θέλω'!. Συνισταμένες ψεύτικες(;) πάλι θα με πλανέψουν, σαν πρόκληση και σαν υπόσχεση απατηλή για μια ισορροπία επισφαλή κι εφήμερη και άνεμος περαστικός και Λίβας.. Κι αλήθεια -αυτή η 'αλήθεια' σου, προορισμός της διαφυγής μου και καύμα της ερήμου κι αντικατοπτρισμός και χίμαιρα.. Κι εδώ, της νύχτας η ορθογραφία και οι συλλαβές, οι ανορθόγραφες και οι άτονες, χωρίς χροιά. Στο δέρμα το εντός μου, καύματα και ξεσκίσματα και των ονείρων ράκη και πλέγμα των χεριών αμήχανο κάτω απ το προσκέφαλο. Η παράλυση των αρθρώσεων και η άρθρωση των φθόγγων, γραμμές στη σκόνη και κύκλοι ομόκεντροι -χοροί κυκλωτικοί και παραζάλη. Στις λασπωμένες, στις λασπωμένες τις λακκούβες, όμορφα σχήματα εφήμερα σε υπνοβασίας βήματα. Θα καταλήξουμε εκεί που η απορία δε θάχει λόγο πια. Εκεί θα καταλήξουμε με μάτια έκπληκτα ψηλαφίζοντας με τ ακροδάχτυλα στην ασάφεια του μουχρώματος. Το αίμα, το αίμα μου που φέρω, θα μεταφέρω στα μάτια να δει την όψη της αλήθειας και της απορίας σου. Και απόδειξη να γίνει η παρουσία των ρανίδων στα μάτια μου. Απόδειξη σύμπτωσης στην ίδια κοίτη, της μνήμης των πόνων σου και των φόβων της μνήμης μου.. Κι ακολουθία πρώτων αριθμών, μοναχικών και μόνων σε νύχτες και σε σκοτεινά δωμάτια της περισυλλογής ή της διάχυσης σε σύμπαντα αδιάφορα και ξένα σαν σώματα μιαρά. Απλές φωτογραφίες είμαστε, χάρτινες, σε αδιάβροχες κορνίζες σαν όλες τις ζωές που πέρασαν σκυφτές κάτω απ τις νεραντζιές με τα λουλούδια και τα φορτωμένα κλαριά, να κλέψουν λίγο άρωμα, να βάλουν, να τρυπώσουν στα πνευμόνια λίγη γύρη, να κάνουν τα νυχτέρια τ ανέλπιδα υποφερτά και κατευόδιο.. Κι εκεί, κοντά στους ανεμόμυλους, ιδανικοί και ανάξιοι εραστές των πόντων, των ψηφίδων και των όστρακων θα μείνουμε, σε βάθη απίθανα και υπέροχα και απρόσιτα μα, πάντα δύσκολα να πιστευτούν όταν εικόνες τους και είδωλα φλογίζουνε τα μάτια μας και ξεπηδούν σ επίρρωση των λόγων μας μιλώντας. Και πάντα στη σκιά, στο μούχρωμα σαν όλες τις χαμένες ψηφίδες, περνάμε και χανόμαστε ανύποπτοι. Εμείς, αυτόχειρες ιδανικοί, στων ποντισμένων 'άπιαστων' ονείρων μας να δίνουμε 'παρόν', σε μιας αιωνιότητας καρτέρεμα για μιας στιγμής προσέγγιση αιωνιότητας .."

A^j^