"... Πάνω απ' τα μνήματα απλώνεται μια πεδιάδα
όπου τα ρούχα μας στεγνώνουν
ούρα και δάκρυα
κι η σίελος που έσταζε
ξανθός αναπαλμός μοιάζει των απολήξεων των άκρων
Α! να 'ρχόσασταν ξανά όλοι μαζί μονιασμένοι
ο χάροντας και η ζωή και η βδέλα
κάτω στα πλατιά χωράφια
που πεθάναμε ..."
3 σχόλια:
ox kardoula mou me erikses tora poli thlipsi..
filia kai zesti agkalia...
Τέλεια εικόνα Angel!...
Κάτι σαν απόλυτη θλίψη...
Κι εγώ αγκαλιά μεγάλη...
η ανάρτηση του Ν.
ακουμπάει μέσα μας, στις βαθιές κοινές μας αλήθειες που ο καθένας τις διατυπώνει διαφορετικά.
Εκεί που υπάρχει μαύρο αλλά ταυτόχρονα και συμπύκνωση χρωμάτων και όνειρα.
Η πρόκληση ίσως να βρίσκεται στη διαδρομή μέχρι να αποδομήσουμε το μαύρο στα χρώματα που το αποτελούν ...
Κι αυτό ο καθένας το κάνει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο για να διεκδικήσει το δικό του το χρώμα που του ταιριάζει ...
Καλημέρα Truthie ..
Καλημέρα Λίτσα ..
Μεγάλες αγκαλιές ... και φιλί
A^j^
Δημοσίευση σχολίου