Μέθοδος Braille

Τη Μνήμη,
τη μνήμη σου.
Των ακροδάχτυλων αφή
στη λάβα.
Στις εσχατιές των πηγών σου
κρυμμένοι χείμαρροι.
Στις μνήμες,
στις μνήμες πίσω
το χρόνο καταργώ.
Πορείες ανάστροφες
στα χνάρια
της ανάγκης.
Στα μονοπάτια

πνιγμένων κραυγών.
Χαμένων φθόγγων.

Χαμένων
άκρων - άωτων
μιας διαδρομής
πεπερασμένης
Και μιας ανάσχεσης ..
Στον πόνο της αφής.
Στην αίσθηση των υδρατμών
Στην Υγρασία των άκρατων
των πόθων.
Μια αλήθεια
της στιγμής
Κι ενας βωμός …
Στις φούχτες
η υγρασία σου ακόμα …
σ΄ένα καινούργιο
Ήλιο
καρτερικά
-μα ανυπόμονα
κάνει σπονδές
να την καταργήσει.
Ένα καινούργιο Ήλιο
να κάψει
τα ακροδάχτυλα.
Καινούργιας λάβας
οι πληγές
καινούργια γεωγραφία
να χαράξουν.
Νησιά και πέλαγα
Και νέες ‘σπηλιές’
καταφυγίου.
Μιας νέας τρικυμίας
ημερέματα
να γαληνεύουν νέα πρωινά
ξαγρύπνιας …

Τις μνήμες.

Τις μνήμες
φέρω ακόμα
της δικής σου αίσθησης.
Στις άκρες απ τα δάχτυλα
η μνήμη
της ανάγνωσης
της κάθε σου ρωγμής.
Συντεταγμένη
η παρουσία σου ακόμα
στη λάβα της αφής,
στην υγρασία του πόθου ..
Στη μνήμη , στη μνήμη , στη μνήμη …

A^j^