Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

"... όσο κρατάει ακόμα το μετείκασμα και αυτή η αντήχηση, ο αντίλαλος, η κραυγή, η ευχή σου, η κατάρα σου ..."


"...
Γυμνός στο διάδρομο διπλός εγώ κι η όραση, να κρατήσω ήθελα το παρελθόν
και χάθηκε,
δροσερό σκούρο μάρμαρο, ο καθρέπτης σαν πόρτα απατηλή
κι όπως αφήνει το ίχνος της η ζωή εμμένοντας για λίγο
ενώθηκε το πρόσωπο και άπιαστη η σάρκα του ονείρου
και χάθηκε
και ανεβαίνω ακόμα, πιο ψηλά απ' τον πέμπτο να βρώ τι;
μόνο ένα φάσμα υπνωτικό
τη νεότητά μου
το γήρας σου
όπως το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς
πολύ ψηλά σ' αυτό το αβέβαιο μπαλκόνι
κι από το ανύπαρκτο κορμί σου που σαν υδράργυρος κυλούσε
πάνω απ' τα πράγματα, μέσα στη βρωμιά,
έμεινε μονάχα ένας τρυφερός ψίθυρος και η ανήσυχη ροή του χρόνου
να χτυπάς με το πόδι σου την ώρα
και να τιμωρείς ή να τιμωρήσαι

...

Τι θέλω ακόμα εγώ σ' αυτό το μαυσωλείο
έτσι διεσταλμένος που έγινα
έτσι όπως μεγάλωσε ο κόσμος
νύχτα μέρα ζωή και θάνατος
έτσι διεσταλμένος που έγινα
νεότητα και καρκίνος
αφοσοίωση και εγκατάλειψη
ευχή και κατάρα
ο πέμπτος ο τέταρτος ο τρίτος ο δρόμος αυτό που βλέπουν τα μάτια μου
αυτό που χωρούν τα πλευρά μου
να περπατώ στους άθλιους δρόμους της Αθήνας
και κρώζει κρώζει η καμπάνα δαιμονισμένη
και φωνάζουν οι ζωντανοί σαν τους τρελούς πίσω απ' τους θάμνους
τους πεθαμένους
Τι θέλω ακόμα εγώ νεκρός μες τους νεκρούς απ' τη ΔΕΗ στο σουπερμάρκετ στο φαρμακείο με τα παυσίπονα ένα πλυντήριο και μια σκάλα του σκότους

Από τις άκρες της νύχτας το πρωινό όταν ο ήλιος φτάνει στον ύπνο σου πηγαίνεις εκεί
χωρίς να ξέρεις που πας και ανεβαίνοντας ψηλά θες να κατέβεις κάτω
να ξεσκεπάσεις το κρυφό να δεις το αόρατο
και την πηγή της ηδονής να ακουμπήσεις και πάλι
αυτή που με θάνατο μοιάζει
σάρκα σάρκα σάρκα η ώρα σου έχει έρθει
και όπως χτυπά η καρδιά οι πόρτες ανοίγουν να εισέλθεις
ή να βγεις κι ελεύθερη να πετάς στον αιθέρα, μια φτερούγα μια πλευρά να πεθαίνει και η άλλη να ζεί
ποιαν άλλη λύση να βρώ; ποιαν άλλη ανάσα;
..."

Ν.


(Andres Serrano)

5 σχόλια:

Angel ^j^ είπε...

@Ν.
.. στίχοι με ιδιαίτερη συγκίνηση..
Αντιλαμβάνομαι τις αναφορές σου και νιώθω το συναίσθημα, το τραύμα, τη μνήμη πίσω απ΄τις λέξεις ...
Διακρίνω το 'σημαινόμενο' που όσο τραυματικό κι αν είναι τα λόγια που το προσδιορίζουν εξακολουθούν να είναι υπέροχα λυρικά ..
Περιμένω να το δω και στην πλήρη του έκταση κι όχι έτσι .. 'αποσπασματικό΄
(.. ξέρεις άλλωστε την απόψή μου περί ...'αποσπασματικότητας' αλλά και το σεβασμό μου για την άποψή σου επ΄ αυτού .. )

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Πάντα γυμνή
σε κάποιο διάδρομο
να στερεώσω προσπαθώ
το πορτρέτο μου
εκείνο το παιδικό
που μου δώρισαν
στη γέννησή μου
και...
πάντα στραβώνει
το καρφί
και σκέφτομαι
μήπως θα πρέπει
να βγω στον κόσμο
κι ας είναι
ουδέτερος στις αποφάσεις
ν' αποχωριστώ
την ανάμνησή μου
εκείνη
απ' τον τοκετό
των ονείρων
Γιατί
ξεθύμαναν τα χρώματα
κι οι νεκροί
ξεχύθηκαν
στους διαδρόμους
που εγώ
χρόνια τώρα
έστηνα τα παραμύθια μου...

Ν. φίλε,
δεν ξέρω γιατί στο έγραψα αυτό...
Όμως, σε διάβασα
και Καλημέρα!

N. είπε...

Τι έγινε παιδιά πρωί πρωί περιμένατε τα βραδυνά μου όνειρα;

Σε λίγες ώρες ξεκινάει το συνέδριο αγαπητή μου Α. ...

Κοίτα μετά τη συζήτησή μας
με την πολύ πολύ αγαπητή ... maira del mar

είπα απλώς να καταγράψω ψυχρά
... "χωρίς έμπνευση"

(αλλά και χωρίς λογοκρισία
χωρίς περικοπή και ... αλλαγή-επεξεργασία λέξεων)

ένα πρόσφατο ... όνειρο

ασφαλώς και γνωρίζεις για τι πράγμα μιλάω και χαίρομαι που σε συγκίνησε

από κοντά αυτό το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου

αλλά δεν είναι μέρος αυτού στο οποίο αναφέρεσαι
όσο και αν (βέβαια) (και πάλι) είναι ... αποσπασματικό (όπως και οι ζωές μας(;) ...)

Τα λέμε σε λίγες ώρες

N. είπε...

Λίτσα τι θα γίνει θα έρθεις κι εσύ;
(η Χάρις θα είναι εκεί)

μ' αρέσει πολύ αυτό που έγραψες
γεμάτο εικόνες πολυσήμαντες και για μένα

ο διάδρομος ...

μακάρι να βρώ φωτογραφίες απ' αυτόν το διάδρομο στον οποίο αναφέρομαι
(φωτογραφίες κάπως σαν αυτές του Robert Flynt)
για να μπορέσετε λίγο πιο ... συγκεκριμένα να
... δείτε αυτό το ονειρικό το γυμνό το φασματικό το υπνωτικό στο οποίο αναφέρομαι ...

το τραυματικό όπως το λέει η Α. ...

Κοίτα κανονίστε τώρα να τα πούμε από κοντά
Έχουμε πολλά να πούμε

Φιλιά πολλά
(μ' άρεσε αυτό το "Ν. φίλε"
λέω ν' αλλάξω το "Ν." σε "Ν. φίλε")

theorema είπε...

Μα τι δυνατές στιγμές καταφέρνεις να ζωγραφίσεις με τις λέξεις σου! Τι χρώματα ακούγονται από τα όνειρά σου. Αυτό είναι προνόμιο, άλλοι το λένε και ταλέντο.