Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

"... Πέφτουμε απ' τα βουνά αγκαλιασμένοι ... Πέφτουμε απ' τα βουνά που αγκαλιάσαμε ..."




'Μ' αγαπάς;'
'Ποιος είσαι;'
'Ποιος ήμουνα;'
'Που πάω;'
'Δώσε μου τα μέλη σου'
'Μη φύγεις'
'Μη χαθείς'
'Πάρε με μαζί σου'


"...
Πως αλλιώς; Πως αλλιώς; Όλα μεσ' στο κεφάλι σου Θάνατος και σήψη Θάνατος και σήψη

Σε πιάνει Σε κρατά καλά Κουλουριασμένη στην κοιλιά Γεννάει τα αυγά της  Και αναδεύεται Στο φως Στο σκοτάδι

Είδες;

Όλα μες στο μυαλό σου όπως το φως Έτσι και το σκοτάδι Όλα μες στο μυαλό σου...

Στην πόρτα στο διάδρομο στον τοίχο Λίγα και απλά τα σύννεφα στο μέτωπο Λίγες σκληρές γραμμές, οξείες αιχμές Οι αριθμοί Οι αριθμοί Ο κόσμος Τα πέρατα του κόσμου στο μικροσκόπιο Θα θελα να φύγω Να χαθώ ...

'Ο θάνατος ή η ζωή είναι μεγαλύτερος;'
'Ποιος θα με συντροφέψει στο ταξίδι;'
'Κράτα το χέρι μου, πως να βαστάξω τόση απουσία;'

Στους βουβώνες γεννιέται η ζωή;

Εκεί;

Τα μάτια μου πετούν, τα μάτια μου χάνονται...

Ποιος ν' αναδεύεται στους θάμνους με του θανάτου την ένταση; ..."

N.

7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πως να βαστάξω τόση απουσία...

Τωρα με σκότωσες...

Καλό μήνα να έχεις

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Απορίες αρχέγονες
και βάσανα μαζί...

Ποιός; Τί; Κι ο θάνατος κι η ζωή... Πού;...
Κι έτσι ζούμε...

Καλημέρα Ν.

Καλό μήνα

N. είπε...

Να 'στε καλά Μαρία και Λίτσα,
πάντα ξέρετε να δίνετε το παρόν ...

Αυτά που διαβάσατε είναι ένα κομμάτι από κάτι που είχα γράψει ταξιδεύοντας
(ένα δύσκολο ταξίδι)

(φεύγοντας ουσιαστικά, τελειώνοντας ...)

στις τελευταίες σελίδες ενός από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία ("The Island" του Huxley)

Μου κάνει εντύπωση πόσο ψυχρές και νεκρές και άδειες είναι οι λέξεις ...
Ένα σωρό ικεσίες και επικλήσεις και παρακλήσεις ...

Το ξαναβρήκα λοιπόν και το ξαναδιάβασα

Φιλικά Ν.

roadartist είπε...

'Ο θάνατος ή η ζωή είναι μεγαλύτερος;'


..ποιος μπορεί άραγε να απαντήσει σε αυτό;;

N. είπε...

"O! death in life
the days that are no more ..."

είναι ο εν-ζωή θάνατος απο τη μια
είναι ο φόβος επίσης (ή αν θέλεις ο φόβος του θανάτου) και έπειτα
ο φυσικός θάνατος ...

Ο έντονος φόβος (ο φόβος και ο θάνατος) μπορούν να ...

Τέλος πάντων

φαντάσου το σώμα σου το πνεύμα σου να τα ρουφάει αυτά φαντάσου τη ζωή σου, αυτό που ζεις, να τα ρουφάει αυτά... (για κάποιο λόγο - ποιο λόγο; ...)(δεν ξέρω)

τότε;
τι γίνεται τότε; ...
κατάθλιψη;
τρύμα;
σόκ και κρίση πένθους;
οκ

όλα όμως είναι ψευδή
είναι αληθινά είναι υπαρκτά, οκ,
αλλα ... (και) ... ψευδή

τότε η ζωή μοιάζει ... ψευδαίσθηση παραίσθηση σύγχιση, εξαφάνιση κλπ κλπ κλπ

κι όταν λέω μοιάζει εννοώ ... είναι ...βιώνεται...

ποιος μπορεί να απαντήσει λοιπόν;

εγώ, εσύ, ο άλλος, κανείς πιθανόν ...

και οι λέξεις ανεπαρκείς και ψυχρές (και γιατί να μην είναι) κλπ

Dusty corners και Bloody life ... λοιπόν
και κατά τους G&G:

"Aaaa! Aaaa! what a nightmare!..."

Φιλικά
Ν.

Angel ^j^ είπε...

.. 'Ο θάνατος ή η ζωή είναι μεγαλύτερος;'
'Ποιος θα με συντροφέψει στο ταξίδι;'..



ποιός νοιάζεται για τα μεγέθη ; ..
Θάνατος και Ζωή αποτελούν το 'όλον' μου
μονάχα που για το εν Ζωή
ταξίδι είναι επιτακτικό
για την απουσία και τη μοναξιά
να βρεθεί αποτελεσματικός αλγόριθμος
επιβίωσης ..

το ..'άλλο' Ταξίδι
έχει άπνοια
και τα πανιά ριζώνουν στο ίδιο το σημείο απραξίας
και γίνονται σιωπή αυτάρκης
και λύτρωση ..

N. είπε...

Δεν νοιάζομαι για μεγέθη...
τι μεγέθη άλλωστε;
δεν μιλάμε για μεγέθη...

ή αν θέλεις τα "μεγέθη" αυτά μας μιλούν
μιλάνε μέσα μας ή μέσα από μας
μέσα από τη ζωή (και το θάνατό) μας

Ωραία τα είπες...

Ν.