με πάθος μέγιστο για το ελάχιστο

Ο Ν. ΕΊΠΕ :

"ΚΑΚΟΥΧΊΕΣ,ΣΤΕΡΉΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΌΓΙΑ,ΛΌΓΙΑ,ΛΌΓΙΑ ..."

ΚΙ Η Α. ΑΠΆΝΤΗΣΕ :

".. Ν΄ΑΚΟΎΣ,ΝΑ ΛΕΣ,ΝΑ ΓΡΆΦΕΙΣ"

ΚΑΙ ΜΕΤΆ Ο Ν. ΕΊΠΕ:

"ΝΑΙ ΑΛΛΆ ΈΝΑ BLOG ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΌΛΥΤΗ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΠΌΛΥΤΟ ..."

---

"ΚΑΙ ΤΊ ΕΊΝΑΙ ΤΆΧΑ 'ΑΠΟΛΥΤΟ'; ΜΙΑ 'ΣΎΜΒΑΣΗ' ΜΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΉ 'ΠΑΡΑΔΟΧΉ' ΦΥΛΑΚΙΣΜΈΝΗ ΣΤΑ |ΚΆΓΚΕΛΑ| ΕΝΌΣ ΣΥΜΒΌΛΟΥ ..."

ΣΚΈΦΤΗΚΕ Η Α.

ΠΑΤΏΝΤΑΣ ENTER !

GYROCAM VÖLKLINGER HÜTTE from Jürgen Moors on Vimeo.

Για μας (Α.) ...

Σελίδα υπό (διαρκή) κατασκευή ...

Για μας (Ν.) ...

Η γνώση της δυστυχίας στα χείλη,

άνθρωποι που γνωρίζουν καλά

το χάος,

και απ' τα χέρια μου στάζουν τα βλέμματα,

σκεπάσματα πλατιά,

μια τρυφερή σφαίρα άγχους,

ένας θόρυβος διαστολής στους σωλήνες,

τώρα που προσπαθεί να αλλάξει ο καιρός,

κι απ' το παράθυρο προβάλλει χαμογελαστός

ο θάνατος,

μ' ένα πέπλο στο λαιμό και τον άνεμο σύμμαχο

και από τα χέρια μου η άμμος σύρεται και πάει

σε λαμπερούς μύλους,

σε λαμπερούς βράχους,

και πέφτει το φως λοξά στο θόλο

και ανήμπορη τη μνήμη φυλακίζει ...

Χρόνια θα ζουν

αντέχουν, σιγά σιγά

τα σαπούνια, οι κρέμες, τα μάλλινα

ένα βλέμμα απ' το μπουκάλι

κι ένα φως στο γυαλί

μια πνοή αφήνεις να αιωρείται στο δωμάτιο

και δειλιάζει ο χρόνος,

κρύβεται ο κόσμος στη νύχτα

τελειώνει η ζωή μας,

η αντοχή μας

έτσι που ψάχνουμε τη λέξη

που στυλώνουμε τους τοίχους

και απλώνουμε λεπτά νήματα,

να κρατήσουμε τη νόηση

Χρόνια θα ζούν

υπάρχουν εκεί,

κι εσύ φεύγεις

φεύγεις γι' αλλού,

πιο ψηλά, πιο χαμηλά,

εκεί που οι άνθρωποι πάνε

μ' αυτή την αόρατη λάμψη,

μ' αυτή τη θλιβερή πλάνη,

γρήγορα ή πολύ αργά,

τι σημασία έχει;

πας ψηλά, φεύγεις,

τι σημασία έχει;

το νερό,

το φιλί,

το ψωμί,

ο πόνος,

η σιωπηλή ένταση της ύλης,

αυτή η φυλακισμένη πνοή που ξενυχτάει,

η συστολή ή η διαστολή του κενού,

η μούχλα στις άκρες της ύπαρξης,

αυτή η συνθήκη των πλαστικών οντοτήτων,

τα κεραμεικά στολίδια,

η πληροφορία της απελπισίας,

το απέλπιδο νεύμα,

το νόημα του γράμματος,

η τύχη που βγαίνει κυνήγι,

το προσκέφαλό σου

με μάτια κλειστά,

η κάτοψη του κόσμου,

η διατομή των κορμών,

οι σεισμοί του φλοιού,

οι διακυμάνσεις του δέρματος

τα δάκρυα της χαράς,

τα σήμαντρα των απολαύσεων,

οι κλειστές πόρτες,

η σήψη,

η αράχνη που κατεβαίνει

αθόρυβη,

κι αυτή που αργοπορεί στις γωνιές

και ξεθαρρεύει ...

Τι σημασία έχει;

έτσι που δειλιάζει η μορφή

μπροστά στην ουσία

τι σημασία έχει η σημασία

αυτή την ώρα της διάλυσης

την ώρα της διάχυσης ...

φυλάγομαι απ' τη ζωή όπως η πεταλούδα απ' το φως

και παίζει λοξά η τομή στο παράθυρο

με το κρύσταλλο του χώρου

κι ανοίγει το βλέμμα μου στα δυό

και φαίνεται το τίποτα, μεγάλο και άσχημο,

κουφό, τυφλό, ασήμαντο,

μ' ένα μεγάλο λεκέ στην κοιλιά

ξανθό, σκοτεινό,

με μια κόκκινη κηλίδα στο μέτωπο ...

εκεί, που;

εκεί, εκεί ...

Ν.

Ερωτήσεις Ν...

Έχω αποκτήσει το αντικείμενο της επιθυμίας μου και απογοητεύτηκα απ' αυτό; γι' αυτό είμαι μελαγχολικός; το κατέχω ακόμα αλλά δεν το επιθυμώ πια; είναι που το αίτιο της επιθυμίας μου έχει υποχωρήσει;

ή απλώς έχω καθηλωθεί, είμαι καθηλωμένος ... από το χαμένο αντικείμενο, και ανίκανος να πενθήσω την απώλεια; ...

Θλίβομαι γιατί μονάχα το ανοίκειο και το ξένο συναντώ;

ή γιατί ξέρω πως για το ... οικείο είναι που θα χάσω την επιθυμία μου; (για το ίδιο μου το ... σπίτι)

Στον έρωτα, η λαγνεία, η ικανοποίηση, είναι για να αποφύγω ακριβώς την αναμονή; για να αποφύγω τη φαντασίωση; για να αποφύγω τί; (μέσα στη φαντασίωση ...)(ποια ... πραγματικότητα μέσα στη φαντασίωση)

Ακριβώς μέσα απο τα χάσματα και τις ρωγμές της γλώσσας μου και της ... νόησής μου είναι που διαρρέει το "πραγματικό" ένα ... ανόητο "πραγματικό", πολυσκοπικό, που καταλύει την ίδια μου τη γλώσσα ως ... ανόητη;

Κι έπειτα αυτό που λέει ... "έχω χάσει τη φαντασία μου" ... ; Κάποια "πραγματικότητα" καταλύει τη φαντασία μου;

"Ονειρευόμαστε" διαρκώς; Όνειρα φαντασίωσης, όνειρα προσποίησης; ...

Κι έπειτα στον ύπνο μας, είμαστε πιο πραγματικοί παρά ποτέ;

Μετατρέπω το χάσμα της ασυμφωνίας σε επιχείρημα υπερ της ... συμφωνίας;

Υπάρχει ... εμμένον υπόλειμμα (αυτό που λέμε "σκληρός πυρήνας του Πραγματικού") που δεν ανάγεται σε (καθολικό) παιχνίδι απατηλών κατοπτρισμών;

Δεν είμαι παρα μια συνείδηση του (των) ονείρου μου; (το φαντασιωσικό πλαίσιο του τρόπου που πράττω;)΄

Όποτε μετρώ, μετριέμαι; έχω ήδη μετρηθεί;

Οι προφητείες πραγματοποιούνται μέσω της ανακοίνωσής τους;

Η πλάνη μου είναι κομμάτι της αλήθειας της ίδιας;

Η επιθυμία μου ήταν εξαρχής τμήμα του .. παιχνιδιού;

Αποδίδω υλικότητα στο κενό;

Την πρώτη φορά ένα ενδεχομενικό τραύμα ... και έπειτα με την "επανάληψη" καθορίζω τη συμβολική του ... αναγκαιότητα; Έτσι βαδίζω από την ... εμπειρία στο ... συμβολικό;

Μόνο μέσω της αυταπάτης (της ... "μεταβίβασης") μπορώ να προάγω συμβολικά τα καθηλωμένα-καθηλωτικά φαντασιακά μου ίχνη;