Τριάνταέξι χρόνια είμαι φυλακισμένος χωρίς έγκλημα
μέσα σ' αυτά τα χρόνια πολλοί άνθρωποι μας επισκέφθηκαν
άλλοι να πάρουν φωτογραφίες, άλλοι από φιλολογική άποψη
να δούνε ένα είδος ανθρώπων αλλιώτικους
Πολλοί πήραν και ταινίες κηνιματογραφικές
αλλοίμονο, μέχρις σήμερον, όλοι μας εξηπάτησαν
κανένας δεν εφρόντισε αυτά που θέλαμε και αυτά που υπεσχέθειν
ότι θα δείξει στον κόσμον
στο τέλος μια απάτη μια φωτογραφία κι αποκάτω μια λεζάντα
που αλλοίωνε τις υποσχέσεις
και μας εξαπατούσε
και μας πλήγωνε ...
γιατί άλλοι θέλαν να μας δείξουν την απέχθεια και άλλοι τη συμπόνια
εμείς όμως δεν θέλομε ούτε να μας απεχθάνονται ούτε να μας συμπονούνε
εμείς έχομε ανάγκη από το ωραίο αίσθημα, την αγάπη, αγάπη
σαν συνάνθρωπο όπου έπαθε ένα ατύχημα και όχι ότι αποτελεί ένα φαινόμενο,
ένα αλλοιώτικο είδος ανθρώπου
γιατί, κι εμείς, είμεθα άνθρωποι
έχομε κάνει τα ίδια αισθήματα, τα ίδια ιδανικά
και δεν θέλομε να μας φτάσουν σε κάποιο άλλο κόσμο ξεχωριστό ...
Δεν ξέρω τι θα γίνει, δεν ξέρω ...
Αμφιβάλλω αν κι εσείς που είστε και ξένοι και πηγαίνετε πολύ μακρυά
αν θα αποδόσετε την αλήθεια ή θα γαρνίρετε με ψέμα ό,τι έχετε πάρει
για να τη μεταχειριστείτε, τις οίδε για ποιους σκοπούς
τις οίδε για τι σκέψεις και ιδέες
εμείς εδώ θα μείνομε με την αμφιβολία
έως ότου αποδειχθεί ότι εσείς είστε ειλικρινείς ...
Ο θάνατος, μέσα στη Σπιναλόγκα όλα προχωρούσανε προς το θάνατο
γιατί το πνεύμα της δημιουργίας δεν υπήρχε
μέναμε στη Σπιναλόγκα με σκοπό να πεθάνουμε εκεί
χωρίς καμμιά ελπίδα
Γι' αυτό σιγά σιγά συνηθίζαμε αλλιώτικα από τους άλλους ανθρώπους
που αποβλέπανε για τα παιδιά τους, για την απόκτηση περιουσίας
εμείς ζητάγαμε να ετοιμαζόμεθα περισσότερο για το θάνατο
γι' αυτό είχε παγώσει η ψυχή μας
κι όπως η γλώσσα μας εκεί μέσα, λέγαμε, λέγαμε "πέθανε ο τάδε"
"ξεκουράστηκε", λέγαμε ...
Βέβαια η συμβίωσις και ο έγγαμος βίος που ήταν στους περισσότερους
ο χωρισμός, έφερνε θλίψη και κλάματα που παρέσυραν και όλους εμάς
όπως γίνεται και σε σας τους υγιείς
όμως (ογλήγορα) απόφαση γιατί ήξερε ο σύζυγος ή η σύζυγος (εκείνου) που πέθαινε
ότι είχε πάρει τη σειρά του
και περίμενε τη δική (ν)του σειρά για να πεθάνει ...
Αντίθετα με τη Σπιναλόγκα που είμαστε νοικοκύρηδες όλοι μας
και ρυθμίζαμε τα του εαυτού μας ...
Απηγορεύετο να ψηφίζουνε και χάναν τα δικαιώματά τους ...
Με είχα(ν) διαγράψει ... οι άρρωστοι ... μόλιςπάθαινε κανείς την αρρώστια
διεγράφετο από τα μητρώα του χωριού του
και εμένα τον ίδιο με είχαν διαγράψει ...
Η στάση των συγγενών, η αγωνία του ενός, του πάσχοντος, ξέφευγε
και αποτελούσε ένα σεισμό για όλη την οικογέννεια και του τετάρτου βαθμού ακόμη ...
Θα σας πω λίγα πράγματα για να νιώσετε τι ακριβώς συνέβαινε
Ένα πελώριο τείχος συκοφαντίας εις βάρος μας υψώνετο στη Σπιναλόγκα
ώστε να μας θεωρούν οι άλλοι άνθρωποι σαν κάτι αλλιώτικο
από τους άλλους ανθρώπους
τόσο πολύ θέλανε να έχουνε τη φωνή μας σφραγισμένη ώστε το '38, ο βιομήχανος Παπαστράτος
μας χάρισε ένα τηλέφωνο, ε(...) να το πάρουν
για να μην το αφήσουν να μπεί στη Σπιναλόγκα, και η φωνή μας να μένει κλειστή
ξεχασμένη, γιατί ήτανε γεμάτη αγανάκτηση για την αδικία που γινότανε ...
Καλύτερα να είμαστε στη Σπιναλόγκα παρά να ζούμε εδώ
και να βλέπομε τη ... το χάλι να πούμε, τη ... των ανθρώπων που αγαπούμε ...
Σεις σε λίγο θα μαζέψετε τις μηχανές σας και θα φύγετε
εμείς όμως εδώ θα μείνομε
ίσως μέσα σας να γενούνται τα αισθήματα της λύπης
μας λυπάστε για την αρρώστια, όμως νομίζω ότι εμείς
πρέπει να λυπούμεθα για σας
γιατί εάν εμάς μια μάντρα ένα τείχος χωρίζει, μας χωρίζει
από τη ζούγκλα της ζωής, όμως βρήκαμε το στόχο
και το σκοπό της ζωής μέσα εδώ στο καμίνι της αρρώστιας
και της απομονώσεως ...
"Τι θέλετε;"
Εμείς κι εγώ προσωπικά μάλιστα είπα "Τίποτε ... ένα μόνο"
"να φύγομε ζωντανοί και πεθαμένοι από 'δώ"
Σταματήστε
τώρα που είναι ακόμη καιρός
γιατί αύριο θα είναι αργά
(... soulevez ...) όλοι κι ο καθένας χωριστά να παίξει το ρόλο του
σ' αυτό το σκληρό παιχνίδι που λέγεται ζωή που είναι
χωρίς έλεος σήμερο
Σταματήστε, τώρα που είναι καιρός, σταματήστε ...
... και μια μέρα θα γίνεται κι εσείς νέοι ... απορρυπαντικά
και θα μείνετε μέσα στα σκουπίδια ...
... και βαδίζετε κατευθείαν στην καταστροφή
σας λυπούμεθα, ειλικρινά σας το λέω, για το κατάντημά σας
για την αδιαφορία σας, για το πείσμα σας ...
Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης (λεπρός)
L' ordre (J. D. Pollet, M. Born, M. Aguettant)
(στο τέλος μια απάτη μια φωτογραφία κι αποκάτω μια λεζάντα
που αλλοίωνε τις υποσχέσεις
και μας εξαπατούσε
και μας πλήγωνε ...)
