(φωτογραφία του πορτρέτου)

Μάθημα Ορθογραφίας

Escaping

Ο Ν. ποζάρει για τη Μαργαρίτα

"... στεφανωμένος, κυκλωμένος με στέφανα
Γύρω γύρω βρίσκονται τα προσωπά σου ..."

Η έκπληξη

"... Πάνω απ' τα μνήματα απλώνεται μια πεδιάδα
όπου τα ρούχα μας στεγνώνουν
ούρα και δάκρυα
κι η σίελος που έσταζε
ξανθός αναπαλμός μοιάζει των απολήξεων των άκρων
Α! να 'ρχόσασταν ξανά όλοι μαζί μονιασμένοι
ο χάροντας και η ζωή και η βδέλα
κάτω στα πλατιά χωράφια
που πεθάναμε ..."

"... και πάλι πίσω θα βρεθώ να σου κρατάω
το χέρι, να μη φοβόμαστε
και πάλι πίσω θα βρεθώ -
τόσοι πεθαίνουν στον κόσμο -
τόσοι σφάζονται -
και πάλι πίσω θα 'ρθώ, να σε περιμένω
"αιώνια να συνομιλώ με τον Ιησού μου"
"αιώνια να συνομιλώ
σε αγκαλιές τριανταφύλλων"..."

Η Α. βλέποντας την εικόνα που ανάρτησε ο Ν. έγραψε:

Ποιός είναι ο εχθρός;
Είναι η πρόθεση
κι η βία του μυαλού ..
Οι άλλοι απλώς ακολουθούν
σαν υποτακτικοί
τις τάσεις
τις προθέσεις
και τους φόβους μας
να εκπληρώσουν.
Οι άλλοι απλώς
Είναι ο ΄καθρέφτης'
ο πιστός
του εχθρού 'εντός' ...

A ^j^ -> N.

Η Α. σχολιάζει την εικόνα του Ν.:

Απορία ή Παραίτηση ;
Βλέμμα ή Πράξη ;
Πρόθεση ή Απόφαση ;
Σημαίνον ή Σημαινόμενο ;


Ένοχος ή Θεατής ;

A^j^ -> N

Α2Ν : 2

Andrei Tarkovsky : Nostalgia


Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ

Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή, το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει. Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη. Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιό δύσκολη την καθημερινή μας πράξη

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

".. Με καταργούν και μ ακυρώνουν οι 'Ορισμοί' .
Και τα 'Αξιώματα', αγνώστου πατρός και προθέσεων, χωρίς απόδειξη.. ακολουθώντας τους αλγόριθμους της ανάγκης με στρέφουν, με περιστρέφουν και μ αναλώνουν.
Τα υγρά της ζωής καταθέτω σπονδές στον Ήλιο που άργησε, στη Σελήνη που βιάστηκε, στη Βροχή που αρνήθηκε να επικονιάσει τη νύχτα, στη Νύχτα που επιβλήθηκε.. Στερεύω, συρρικνώνομαι κι αναζητώ από ένστικτο λίγη παράταση ακόμα, λίγη μονάχα ευεργεσία από τις στάλες τις κρυμμένες στην πρωινή πάχνη που τυλίγει τα ώριμα όνειρα.
Τους χάρτες να παλιώνουν οι διαδρομές, ν' αναζητούν καινούργια Γεωγραφία. Με προοπτική.
Καινούργιας Γεωμετρίας σπάργανα, χωρίς συμμετρίες και γωνιές, χωρίς ανέλπιδες Ασύμπτωτες και αιματηρά Σημεία Τομής. Χωρίς εγωισμούς και ηττοπάθειες να σέρνονται στα τοπικά Μέγιστα. Και στα Ελάχιστα.
Κι ο χρόνος, ο αθέατος, να διαπερνά τις ρωγμές μας, να εισβάλλει στις μέρες τις Αλκυονίδες, να ενώνει τη νύχτα με της μέρας τα όρια.
Και νιώθω να στέκεσαι εδώ, μπροστά, δίπλα, μέσα μου, ολόγραμμα και υπόθεση συντεταγμένων, να παρασύρεις τους παρονομαστές της ακεραιότητάς μου που συρρικνώνονται, μικραίνουν και σαν καθρέφτες παραμορφωτικοί και αναίσχυντοι με εξαπατούν κι η απουσία σιωπής και ήχων ταυτόχρονα, προσομοιάζει στο απόλυτο κενό. Στο απόλυτο το νόημα και στην ταυτόχρονη κατάργησή του.
.. Παρόλα αυτά εδώ, ακόμα εδώ, μετράω τα περάσματα στις γέφυρες της δύσκολης γραφής. Να φέρω πίσω, να φέρω πίσω στο κενό τις λεπτομέρειες της μορφής σου προσαρμοσμένες στην (αυτ)απάτη των προθέσεων, των υποθέσεων.
Σε νυχτέρια και ξημερώματα, σ ανάσες , σ εκπνοές και γαληνέματα, να φωλιάσω τις μνήμες, να ταιριάσω τις μνήμες, να εξαργυρώσω τις μνήμες μ ένα κομμάτι σταλακτίτη σπασμένο απ τα έγκατα των απαρχών σου, στην κοίτη της αρχέγονης οδύνης σου.
Κρύπτες χθόνιες διαβρώνεις με το αλάτι των ματιών και διαγράφεις διαδρομές στο χρόνο μου παλίνδρομες και τώρα, εδώ, στα μάτια της μνήμης μου, κοιτάς με απορία την υγρασία στις παλάμες, στα μάτια, στις πτυχές, στις απολήξεις των αιμοφόρων μου αγγείων γυρεύοντας συγκατάθεση να πλεύσεις, να εισβάλλεις σε κοίτη ανάδοχη.
Να εξερευνήσεις το πλέγμα το απροσπέλαστο των άπειρων νευρώνων, των άπειρων το πλήθος συνάψεων. Πάνω στις αυλακιές της περιπλάνησης να θεμελιώσεις μνήμες.
Στων συνειρμών το Δέλτα να εκβάλλεις. Να βρεις διέξοδο σε πέλαγα υγρής επιθυμίας.Ταξίδι μακρινό για μια δική μου Ιθάκη...
Το ‘απλό’, τον ‘πρώτο’ αριθμό, το άτμητο πεπερασμένο μου να διαρρήξεις πάλι, ξανά και ξανά και με ηλεκτροφόρες εκκενώσεις υψηλής τάσης, να κατακτήσεις, να κατακτήσεις, να κατακτήσεις, να κάνεις απολογισμό της Πύρρειας νίκης σου στο Χρόνο, το δικό μου, κόντρα ..

..κι ενώ παλιώνω κι εσωστρέφομαι μόνο τα χέρια, μόνο τα χέρια σου μπορώ να θυμηθώ, ούτε καν τα μάτια. Κάθε άλλοθι με (απο)καλύπτει. Κι η μνήμη της αφής (ανα)τρέπει κάθε πρόθεση αναγωγής της Ανάγκης σε .. Τέχνη -ή μήπως όχι ; .."

A ^j^

Σχέδιο1

Α2Ν : 1

".. Υπάρχει κρυφός σύνδεσμος μεταξύ βραδύτητας και μνήμης, μεταξύ ταχύτητας και λήθης. Ας πάρουμε μια όσο το δυνατόν πιο κοινότοπη κατάσταση : κάποιος περπατάει στο δρόμο. Ξαφνικά θέλει να θυμηθεί κάτι, αλλά του διαφεύγει η ανάμνηση . Εκείνη τη στιγμή, μηχανικά επιβραδύνει το βήμα του. Αντιθέτως, κάποιος που προσπαθεί να ξεχάσει ένα δυσάρεστο περιστατικό που έζησε πριν από λίγο, επιταχύνει εν αγνοία του το βάδισμά του, σαν να θέλει να απομακρυνθεί γρήγορα από κάτι, που χρονικά, βρίσκεται ακόμα πολύ κοντά του.
Στα υπαρξιακά μαθηματικά αυτή η εμπειρία παίρνει τη μορφή δύο στοιχειωδών εξισώσεων: Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης .."
Milan Kuntera, Η Βραδύτητα

".. Όλα ξέρω γιατί γίνονται και πως λειτουργούν / το μυαλό με βοήθησε να καταλαβαίνω, / οι ευαίσθητοι αμύνονται στη ζωή ... και αργούν, .."

Λίνα Νικολακοπούλου : Εγώ μιλάω για δύναμη

(..μέτρησες πάλι τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα της απόκλισης κι εγώ αλλού .. παράλληλα αλλού. Σε χρόνο άλλο, εδώ, αλλού.. Αναρωτιέμαι και παραβγαίνω με τον εαυτό μου στην ευθεία μετρώντας την απόσταση ανάμεσα στην απορία και στην άγνοια. Ανάμεσα στην αποφορά και στην αποδοχή. Αντέχω αυτό το δάχτυλο στον κρόταφο; στο μέρος της καρδιάς; Στον τόπο της μνήμης να ξεριζώσω τις προθέσεις, τις ικεσίες, την απορία, την απορία, την απορία. Στέκομαι χωρίς πνοή, στη μνήμη απέναντι. Τη νοιώθω ξένη κι ανάδελφη με το μανδύα της Ερινύας.Οι λέξεις και τα λογχίσματα αλλάζουν θέσεις κι οι έννοιες εναλλάσσονται, μεταλλάσσονται κι αντανακλούν τα λεχθέντα, καθρεφτίζουν τ ανείπωτα. Χορός κυκλωτικός σε μια παραλλαγή θανάτου και πόνου πανταχού παρόντος. Κι εσύ το ξέρεις, μόνο εσύ, πόσο πονάει αυτό το 'λίγο', αυτή η 'μικρότητα' καθώς γυρεύει εκτόνωση μέσα απ τη χρήση επιθετικών προσδιορισμών-αντίδοτων στον πόνο και στην απορία. Σκέψεις μετέωρες κι αισθήματα αμφίθυμα. Στα πεζοδρόμια οι λέξεις. Οι λέξεις μου οι περίτεχνες στις λάσπες της ανοχής και των ορίων. Η φτήνια με τυλίγει σαν αποφόρι και μια ανάγκη πρωτόγονη, ζωώδης κι απεχθής για μια ανταπόδοση. Και μια Ντροπή αναδρομική, παρούσα και μελλούμενη γι αυτή την ταύτιση Θυμού και Πόνου, όταν οι πράξεις, οι συμπεριφορές και οι εκ των υστέρων αποκαλυπτόμενες προθέσεις γυρεύουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς να θεραπεύσουν τη Ναυτία, την Αηδία για το 'Λίγο' για το 'Μικρό' και για την 'Εκ-Πτωση'. -Βλέπεις, στην παθολογία του Πόνου τα περιθώρια ανοχής διαστέλλονται συναρτήσει της μνήμης. Μα απ όλα πιο πολύ αυτή η Αηδία εδώ, στο βυθό των αξιών σημαίνει έως και Θάνατος. Κι αυτό το ξέρω καλά, Εγώ ! Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ .. Δεν είμαι .. Εδώ! Στο χρόνο του μικρού και του ασήμαντου, της χρήσης και της λήθης βραδαίνω, βαθαίνω, διαστέλλομαι κι η ισορροπία μου ονειρεύεται στο μαλακό της υπογάστριο λεπίδα γιαπωνέζικης αξιοπρέπειας .. )

-------------

Άργησα πάλι, έχεις δίκιο ...
Και τώρα πες μου για εκείνα τα .. μεγάλα, τα απόλυτα.

A ^j^

Jan Jelinek and Spaceheads

Επειδή εδώ ακούμε (και) Μουσική την Κυριακή 18/01/09 ακούμε live !

JAN JELINEK



Από την πρώιμη παιδική του ηλικία, η ζωή του Jan Jelinek είχε σαν επίκεντρο την μουσική, έκανε συλλογή από δίσκους και μαγεύτηκε από τους σαγηνευτικούς τους ήχους. Ερωτεύτηκε το μοναδικό υβρίδιο από ήχους της dub, jazz, funk και της soul, και ανακάλυψε την house που του έδωσε το έναυσμα για την μουσική του αφύπνιση. Ανακάλυψε μια νέα παιχνιδιάρικη προσέγγιση στην μουσική που του επέτρεψε να διυλίσει τους ξεχωριστούς ήχους χωρίς να υποκύψει σε κατευθείαν ανακύκλωση. Η προσέγγιση του έχει να κάνει με την μεταμόρφωση των ήχων, με την ερμηνεύση του πάθους των παλιών δίσκων της Motown ή με την υπέρβαση του funk, προς το αφηρημένο μειώνοντας τα electronics.

Μέχρι το 1998 ο Jelinek κυκλοφορούσε τους δίσκους του υπό διάφορα ψευδώνυμα, με αποτέλεσμα την εξέλιξη μιας συγκεκριμένης ηχητικής υπογραφής χωρίς τους εξαναγκασμούς της αυτοεπανάληψης. Ενώ ως Gramm έπαιζε με την παλμική μινιμαλιστική electronica, ως Farben εξερεύνησε την επανερμηνεία της soul..Η βασισμένη στην Φρανκφούρτη εταιρεία “Klang Elektronik” κυκλοφόρησε συνολικά εφτά διαφορετικά EP υπό το όνομα Farben, (αργότερα κυκλοφόρησαν ως συλλογή “Textar”) – ένα παιχνίδι πάνω στον Γερμανικό όρο “Klangfarben” (τέμπρο ηχοχρώματος).

Το 2001 κυκλοφόρησε το ‘’Loop Finding Jazz Records“(~scape), ο πρώτος δίσκος του Jelinek με το δικό του όνομα και βασισμένο όπως υπονοεί το όνομα σε παλιές jazz ηχογραφήσεις. Tο βασικό υλικό απογυμνώθηκε αδυσώπητα και μειώθηκε σε ένα μοναδικά ambient ήχο. Μετά την επεξεργασία του Jelinek οι αυθεντικές εκτελέσεις δεν ήταν πλέον διακριτές, αλλά μεταμορφώθηκαν σε απλές ακουστικές ηχογραφήσεις που έκαναν τον ήχο, ένα όργανο από μόνο του. Σε αυτόν τον δίσκο ο Jelinek έστρεψε την προσοχή του μακριά από τους μουσικούς και την παραγωγική διαδικασία και προς το τι ακούμε όταν τα αυτιά μας απομακρυνθούν από τις νότες.

Στο “La Nouvelle Pauvreté” (~scape, 2003) για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο Jelinek αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ευδιάκριτα σημεία από την rock μουσική, χωρίς ποτέ να ενδώσει στην rock αυτήν καθεαυτή. Με αυτό το σκεπτικό ο Jelinek επινόησε μια φανταστική μπάντα τους Exposures, και αμφισβήτησε την υπόθεση ότι η μουσική είναι μια συλλογική διαδικασία. Οι πηγές από samplers περιλαμβάνουν τα πάντα, από Brian Ferry ως Sun Ra, και για πρώτη φορά, ήταν δυνατό αν όχι απαραίτητο να αναγνωρίσει κανείς τα συγκεκριμένα samplers, ενώ η μουσική παρέμεινε αφηρημένη αρκετά ώστε να αποφύγει κάθε είδους υπόνοια ότι είναι ζωντανά ηχογραφημένη.

Με το “Kosmischer Pitch” (~scape, 2005”) ο Jelinek επέστρεψε πλέον στις ρίζες του, τουλάχιστον σε ένα βαθμό, ενώ καθάρισε τον εαυτό του από τα σχεδόν baroque, υπερπλούσια στοιχεία. Στην αναζήτηση του για τις βασικές αρχές αρμονίας της μουσικής, μπόλιασε με καταβολές, τους κοσμικούς του ήχους περισσότερο από ποτέ. Τo minimal και το άφθονο δεν ήταν πλέον σε ρήξη: εκεί που τα ακουστικά μέρη του δίσκου φαίνονται πολύ γεμάτα στο σύνολο του δεν ήταν με κανένα τρόπο υπέρ-γεμάτος.

Ο Jelinek με βάση το Βερολίνο είναι ένας ακούραστος DJ, μουσικός, παραγωγός και remixer. Συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως η Sarah Morris και ο συγγραφέας Thomas Meinecke, κάνει live sets σε clubs με το laptop του σαν Farben ή συνεργάζεται με αυτοσχεδιαστικά σύνολα όπως το Γιαπωνέζικο Τρίο Computer Soup και το αυστραλέζικο jazz γκρουπ Triosk ( Triosk meets Jan Jelinek “1 + 3 + 1”, 2003).O Jelinek και οι Triosk πραγματοποίησαν μια σειρά από πολύ επιτυχημένες συναυλίες . Τα τελευταία χρόνια ο Jelinek έχει εντείνει τις προσπάθειες του με τον καλλιτέχνη και video programmer Karl Kliem, σαν μέρος των audiovisual performance ο Kliem δημιουργεί συγχρονισμένα graphics για την μουσική του Jelinek. Μια κυκλοφορία DVD είναι προγραμματισμένη για την επόμενη χρονιά.

Σε όλα του τα διαφορετικά προσωπεία η συμπεριφορά του Jelinek προς την μουσική ήταν πάντα και παραμένει ακόμα αποδεσμευμένη από στυλιστικούς εξαναγκασμούς, αλλά στοχεύει στο style που περιλαμβάνει την ουσία συγκεκριμένων ήχων. Ο Jelinek πασχίζει να κατατροπώσει τις ιεραρχίες. με την αισθησιακή αλλά και αφηρημένη pop προοπτική του.

http://www.discogs.com/artist/Jan+Jelinek




SPACEHEADS



Mε την πρώτη ματιά οι Spaceheads φαίνονται πιο πολύ σαν μία jazz μπάντα από ένα σχήμα στην κόψη της ηλεκτρονικής μουσικής. Αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως δείχνουν.
O Andy Diagram (τρομπέτα μέσα από electronics) και ο Richard Harrison (drums) δημιουργούν έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα ηλεκτρονικός και ηλεκτρισμένος. O Andy Diagram με την τρομπέτα του δημιουργεί ήχους με παλλόμενους σχεδόν techno ρυθμούς που εναλλάσσονται με τα ελεύθερα beats των drums του Harrison. Οι λούπες και τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά στοιχεία δίνουν στο ντουέτο ένα μοναδικό ήχο που είναι τόσο κοντά στο dance floor όσο και στο jazz club.

Οι Richard Harrison και Andy Diagram δούλευαν μαζί για χρόνια σε διάφορα punk-jazz projects, που ήταν βασισμένα στο Manchester, όπως οι Dislocation Dance, οι Μud Hutters και το συγκρότημα της Nico (1987-1993) τους Honkies, κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισαν να πειραματίζονται στο studio. Κυκλοφόρησαν ένα single το “Pay Me My Money Down", και ένα album "Ho Fat wallet" στην Manchester's Bop το 1990 υπό το όνομα Spaceheads. Έτσι γεννήθηκε η μπάντα! Παρόλαυτα ο Andy και ο Richard συγκεντρώθηκαν στους Spaceheads μόνο μετά την διάλυση των Honkies το 1993. Έδωσαν συναυλίες σε Αμερική, Ολλανδία,Πολωνία και εξέλιξαν τον ήχο τους στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Το πρώτο ομότιτλο CD "Spaceheads" κυκλοφόρησε το 1995 και τους έκανε γνωστούς σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Ακολούθησαν μεγάλες περιοδείες στην Ευρώπη και την Αμερική το 1996 που οδήγησαν στην κυκλοφορία του επόμενου live CD "Round the Outside" το 1997.Το MTV έπαιζε ένα από τα video τους και τα πρώτα σπάνια πλέον cd τους επανεκδόθηκαν. Επίσης συμμετείχαν στο Terrastock II festival στο San Francisco, όπου χαρακτηρίστηκαν από τον τύπο ως το highlight του festival.

Το 1999 κυκλοφόρησε το "Angel Station" από την Merge records στην Αμερική και την Pandemonium Rdz στην Ευρώπη, μετά από περιοδείες ακολούθησε το "Live 1999".
Συνέχισαν να περιοδεύουν ανά τον κόσμο, βρίσκοντας ταυτόχρονα χρόνο για να πειραματιστούν με άλλους μουσικούς και ξεκίνησαν την κυκλοφορία μιας νέας σειράς από CDς το "Universal Head Expansion Series’’ που φιλοξενεί special guests όπως ο Max Eastley που παίζει ένα δικής τους κατασκευής μονόχορδο στο The Time of the Ancient Astronaut" (2001 -Bip Hop) Η επόμενη κυκλοφορία τους, το Low Pressure (2002 Bip Hop) ξαφνιάζει με τα τεμπέλικα grooves και τα αρμονικά ακόρντα της τρομπέτας, με τα βαθιά πνευστά και τα ρυθμικά drums. Την κυκλοφορία ακολούθησε μια σειρά από περιοδείες μέχρι που ο Richard Ηarrison έγινε μπαμπάς και ανέστειλε τις δραστηριότητες των Spaceheads μέχρι το 2006 που ενεργοποιήθηκαν ξανά.

Το 2006 κυκλοφόρησαν μια συλλογή με live ηχογραφήσεις «Motel Music Machine» η οποία είναι διαθέσιμη μόνο στις συναυλίες τους και από το site τους. Η τελευταία κυκλοφορία των Spaceheads "A Very Long Way from Anywhere Else" (Bip Hop-2007) με τον Max Eastley ηχογραφήθηκε ζωντανά σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες, σε ένα νησί στα βόρεια της Γαλλίας και σε ένα απομακρυσμένο χωριό στο North Yorkshire.
Επίσης έχουν ξεκινήσει ένα καινούριο project υπό το όνομα Spaceheads Trio με τον Vincent Bertholet (Double bass). Μετά από συναυλίες στην Γαλλία το 2005 και 2006, το trio ηχογράφησε στην Γένοβα και στο Παρίσι ένα demo CD που δίνει μια ιδέα για την επερχόμεμενη κανονική κυκλοφορία.

Ο Andy Diagram παίζει τρομπέτα εδώ και 22 χρόνια, ζώντας στα ‘80s στο Manchester,ηχογράφησε και περιόδευσε με πολλές μπάντες της rock, pop και jazz σκηνής όπως οι Diagram Brothers, οι Dislocation Dance, οι Pale Fountains και οι James, με τους οποίους ενώθηκε ξανά και θα συμμετάσχει στην καινούρια τους κυκλοφορία (Απρίλιος 2008) ενώ ακολούθησε τους James και στην τελευταία τους περιοδεία, όπου επισκέφτηκαν και την Αθήνα. Τέλος συνεργάζεται και με τον David Thomas σαν μέλος των Τwo pale boys.
Ο Richard Harrison ζει στο Manchester και συμμετέχει σε αυτοσχεδιαστικά group στο Manchester και στο Λονδίνο, όπως οι Homelife και οι Toolshed.

http://www.spaceheads.co.uk/
http://www.myspace.com/spaceheads


info :
Art House: Kωσταντινουπόλεως 46, Γκάζι, τ.κ. 11854 Αθήνα
Ώρα Έναρξης: 21:00
Τιμή Εισόδου: 18 ευρώ
Τηλ: 2130 330480
Website: http://www.art-house-athens.gr/event.php?id=73
http://www.myspace.com/marionettentheater2007

Αγαπημένε μου Θοδωρή σ΄ευχαριστώ για τις πληροφορίες ...και θα τα πούμε .. εκεί

A ^j^

Ματωμένη Gaza

Ο Χρόνος, ο Πόνος, η Μνήμη και το Αίμα

η Ιστορία, οι Κύκλοι, η Επανάληψη και το Αίμα

το Δίκιο, το Άδικο, η Συνθήκη και το Αίμα

η Δύναμη, η Αδυναμία, η Μέθοδος και το Αίμα

η Πολιτική, οι Πολιτικοί, η Απόφαση και το Αίμα

ο Εξοπλισμός, η Ανδρεία, η Ανθρωπιά και το Αίμα

το Καθήκον, η Συνείδηση, η Υπακοή και το Αίμα

η Αναμονή, ο Φόβος, η Διαφυγή και το Αίμα

η Πρόκληση, η Επίθεση, τα Αντίποινα και το Αίμα

η Εντολή, η Λάμψη, ο Κρότος και το Αίμα

ο Μαχητής, ο Άμαχος, το Θύμα και το Αίμα

το Πλήθος, οι Κραυγές, η Καταμέτρηση και το Αίμα

τα Ερείπια, η Σκόνη, τα Ασθενοφόρα και το Αίμα

τα Σώματα, οι Ακρωτηριασμοί, τα Πτώματα και το Αίμα

ο Απολογισμός, οι Σειρήνες, η Οργή και το Αίμα

οι Επώνυμοι, οι Ανώνυμοι, οι Ανταποκριτές και το Αίμα

τα ΜΜΕ, η Ακροαματικότητα, η Έμφαση και το Αίμα

ο Σκοπός, η Σκοπιμότητα, η Επανάληψη και το Αίμα

η Θλίψη, η Λύπη, η Συμπόνια και το Αίμα

το Στομάχι, ο Εμετός, τα Δάκρυα και το Αίμα

ο Προβληματισμός, οι Σκέψεις, η Πρόθεση και το Αίμα

τα Καραβάνια, οι Οργανισμοί, ο Αποκλεισμός και το Αίμα

η Εκκλησία, το Φιλόπτωχον, οι Γιατροί και το Αίμα

τα Γάλατα, τα Μπισκότα, τα Αποφόρια και το Αίμα

τα Άρθρα, τα Ψηφίσματα, τα Blogs και το Αίμα

οι Κουβέντες, η Αναμονή, η Αγανάκτηση και το Αίμα

τα Δελτία, τα Παράθυρα, η Απόγνωση και το Αίμα

η Κατάθλιψη, η Ψυχοθεραπεία, οι Συνεδρίες και το Αίμα

η Οθόνη, ο Καναπές, η Συνήθεια και το Αίμα

η Συνήθεια, η Συνήθεια, η Συνήθεια και το Αίμα

το ΑΙΜΑ, το ΑΙΜΑ, το ΑΙΜΑ, και η Συνήθεια ……….

A ^j^

C'est le repos éclairé, ni fièvre, ni langueur, sur le lit ou sur le pré. - A. Rimbaud

Εδώ, μπροστά στις άκρες των καλοκαιριών σου, καθώς φθινόπωρα εξελίσσονται στους λεπτοδείκτες των ημερολογίων μου, δακτυλικά εξάμετρα σε κλίμακες ελάσσονες και συγχορδίες ασθμαίνουσες και ματωμένες, θα παραβγαίνουν με τους ήχους της βροχής στα σπάργανα της μνήμης …

Τα μάτια και τα σύμβολα. Το νόημα και η κατα-νόηση των ήχων και των στίχων του οίστρου σου, που επενδύουν στις κραυγές, στις ικεσίες σου, στις μύχιες χαραμάδες μιας απόδρασης.

Θ΄ αλλάξουν οι ρυθμοί που ονειρεύεσαι, θ΄ αλλάξουν οι ρυθμοί. Θ΄αλλάξουνε τα όνειρα …Μακριά απ το φόβο της ορμής των ποταμών και τα αιχμηρά τρίμματα κοραλλιών, τα ύπουλα κρυμμένα στην άμμο των αμέριμνων βημάτων μας ..

Κι ο θόρυβος της μέρας γλυκαίνει στης προσδοκίας την τεκμηρίωση.

Κι όταν βαθιά οι παλάμες σου εξερευνήσουν τις απαρχές των σπλάχνων μου και εκ-τεθώ έως μυελού οστέων, κι όταν το αίμα πίδακας σε φρέατα αρτεσιανά αποκαλύψει την έκταση της κρυφής σου γεωγραφίας, πυροτεχνήματα υπέροχα των στεναγμών θα βάλω στα μαλλιά στεφάνι.

Κι όταν, κουβάρι οι άνεμοι, γεμίσουν τα λιβάδια της φωτισμένης σου ανάπαυλας με χαμομήλια κι άγριες ανεμώνες, κι όταν η αγρύπνια μας επινοήσει νανουρίσματα στο τείχος των δακρύων, τότε μονάχα θα φέρω στις φούχτες μου νερό αλμυρό, απόσταγμα παλίρροιας, να πλύνω, να ξεπλύνω το χρώμα της αμφιβολίας από τις σκέψεις της φυγής..

A^j^

Μέθοδος Braille

Τη Μνήμη,
τη μνήμη σου.
Των ακροδάχτυλων αφή
στη λάβα.
Στις εσχατιές των πηγών σου
κρυμμένοι χείμαρροι.
Στις μνήμες,
στις μνήμες πίσω
το χρόνο καταργώ.
Πορείες ανάστροφες
στα χνάρια
της ανάγκης.
Στα μονοπάτια

πνιγμένων κραυγών.
Χαμένων φθόγγων.

Χαμένων
άκρων - άωτων
μιας διαδρομής
πεπερασμένης
Και μιας ανάσχεσης ..
Στον πόνο της αφής.
Στην αίσθηση των υδρατμών
Στην Υγρασία των άκρατων
των πόθων.
Μια αλήθεια
της στιγμής
Κι ενας βωμός …
Στις φούχτες
η υγρασία σου ακόμα …
σ΄ένα καινούργιο
Ήλιο
καρτερικά
-μα ανυπόμονα
κάνει σπονδές
να την καταργήσει.
Ένα καινούργιο Ήλιο
να κάψει
τα ακροδάχτυλα.
Καινούργιας λάβας
οι πληγές
καινούργια γεωγραφία
να χαράξουν.
Νησιά και πέλαγα
Και νέες ‘σπηλιές’
καταφυγίου.
Μιας νέας τρικυμίας
ημερέματα
να γαληνεύουν νέα πρωινά
ξαγρύπνιας …

Τις μνήμες.

Τις μνήμες
φέρω ακόμα
της δικής σου αίσθησης.
Στις άκρες απ τα δάχτυλα
η μνήμη
της ανάγνωσης
της κάθε σου ρωγμής.
Συντεταγμένη
η παρουσία σου ακόμα
στη λάβα της αφής,
στην υγρασία του πόθου ..
Στη μνήμη , στη μνήμη , στη μνήμη …

A^j^

2.

"...
και πάλι με μια κίνηση τα αγκαλιάζεις όλα και τα σβήνεις σαν ανήσυχο παιδί με τα φώτα αναμένα επιμηκύνεις τη νύχτα δε θες να πεθάνεις, κάθε στιγμή εκ νέου γενιέται το νόημα της όρασης και σπάζει ο κόσμος και επανέρχεται, όλα, όπως περπατώ, το μηδέν και το τίποτα και το τρέμισμα της καρδιάς, όπως περπατώ και μία μία οι στιγμές μ' εγκαταλείπουν, παλίμψιστες εικόνες και σωροί, χέρια σπαθιά και κόκκαλα και αίμματα, μέταλλα, φόβοι, πόνοι, οι λέξεις και τα ρούχα τους, τα έπιπλα, τα σπίτια, τα ξεφτισμένα δάκρυα η άνοδος και η πτώση, η πίστη, η λατρεία, η εξαπάτηση, οι φόβοι, ο πνιγμός, ο θάνατος, οι φόνοι, τα χρήματα, ο εμετός, η ναυτία, η φωτιά, η νύχτα
όλα σβήνουν και από την αρχή τα ίδια λάθη πράτουμε και αγκιστρωνόμαστε στο φόβο στην ανάσα του στην κλεψιά στην ελπίδα στο φόβο στην ανάσα και φονεύουμε σκοτώνουμε λεηλατούμε συνθλίβουμε ληστεύουμε ερηπώνουμε κατακαίμε χτυπάμε αλύπητα χτυπάμε αλύπητα χτυπάμε αλύπητα ..."

1.

"....
Έτσι και άλλο τίποτα σ' αυτό το μακρυνό τοπίο
της ζωής μας που πλάι πλάι βαδίζουμε όπως οι μάρτυρες
και στενεύει ο δρόμος σωπαίνει η φωνή και χαμηλώνουν τα μάτια
...
Σ' ανομολόγητες πράξεις φτάνουμε μ' ανάσα μισή
και το ίδιο λίγοι είμαστε όπως πάντοτε
όταν επίμονα μας ρωτούν για τα σπουδαία
ή για τη σαρκική ένωση όπου ανοίχτηκες ψηλά και χάθηκες
ή για τη λέξη των ιπποποτάμων
...
Πάνω σε πέτρινα κρεβάτια αγκομαχούνε
και μέσα από τσόχινες σπηλιές σαλεύουν να βγούνε
τα νήματα της ύπαρξης αυτά που μάζευες στα χαλασμένα σπίτια του βουνού
..."